چهار خصلت است که در هر کس وجود داشته باشد آن کس منافق خالص است

و رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وسلم می‌فرماید:

«أَرْبَعٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ کَانَ مُنَافِقًا خَالِصًا، وَمَنْ کَانَتْ فِیهِ خَصْلَهٌ مِنْهُنَّ کَانَتْ فِیهِ خَصْلَهٌ مِنْ النِّفَاقٍ حَتَّى یَدَعَهَا: إِذَا اوْتُمِنَ خَانَ وَإِذَا حَدَّثَ کَذَبَ وَإِذَا عَاهَدَ غَدَرَ وَإِذَا خَاصَمَ فَجَرَ».^[۱]

«چهار خصلت است که در هر کس وجود داشته باشد آن کس منافق خالص است و هر که یکی از این چهار صفت در او باشد منافق صفت است تا زمانی که این صفات را ترک کند: وقتی امانتی به او واگذار شود خیانت می‌کند. زمانی که سخن می‌گوید دروغ می‌گوید، وقتی که عهد و پیمانی ببندد پیمانش را می‌شکند و وقتی که دعوا کند، پرده دری و فجور می‌کند».

[۱]– بخاری، ۳۳ و مسلم، ۸۸٫