ناراحتی امام علی از پیروانش و اطاعت نکردن آنها از وی
حضرت على فرمود: «به مردمى گرفتار آمدهام که چون فرمان مىدهم اطاعت نمىکنند و چون فرا مىخوانم پاسخ نمىگویند. اى بىریشهها، چرا در یارى پروردگارتان درنگ مىکنید؟ آیا دینىنیست که شما را با یکدیگر متحد سازد؟ آیا غیرت و حمیّتى نیست که شما را به خشم آورد؟ در میان شما ایستاده و بانگ برداشتهام؛ یارى مىطلبم، ندایتان مىدهم، مگر به فریاد رسید. دریغا که هیچ سخنى از من نمىشنوید و هیچ فرمانى را به کار نمىبندید! سرانجام، پایان ناگوار کارها پدیدار خواهد شد. نپندارم که به پایمردى شما از کس انتقامى توان گرفت یا به مقصودى توان رسید. شما را به یارى برادرانتان فراخواندم؛ نالیدید، همانند شترى که از درد ناف بنالد؛ و گرانى و سستى ورزیدید، همانند شترى که پشتش مجروح است و بار بر او نهاده باشند. سپس، سپاهى اندک مضطرب و ناتوان به نزد من روانه داشتهاید، چنان با بىمیلى قدم برمىدارند که گویى به دیار مرگشان مىبرند»[۱۰۰].
[۱۰۰]- نامه ۵۳.