حضرت علی به رهبرى ابوبکر و عمر و عثمان و اساس شورا معترف است و اینکه هر کس در رهبرى ایشان تردید کند، در رهبرىِ علی تردید کرده است و سخنی است در ستایشِ مهاجرین و انصار
حضرت على فرمود: «همانا کسانى با من بیعت کردهاند که با ابابکر و عمر و عثمانش با همان شرایط و کیفیت بیعت کردند، پس آن که در بیعت حضور داشت، نمىتواند [خلیفه] دیگری انتخاب کند، و آن کس که غایب بود نمىتواند بیعت مردم را نپذیرد. همانا شوراى مسلمین از آنِ مهاجرین و انصار است، پس اگر گِرد کسی جمع شدند و او را امام خود خواندند، خشنودى خدا هم در آن است؛ حال اگر کسى کارِ آنان را نکوهش کند یا بدعتى پدید آورد، او را به جایگاه بیعت قانونى باز مىگردانند، اگر سر باز زد، با او پیکار مىکنند، زیرا که به راهِ مسلمانان در نیامده است؛ خدا هم او را در گمراهیاش رها مىکند»[۶۸].
و فرمود: «شما با من بر همان اساس بیعت کردید که با دیگران پیش از من بر اساس آن بیعت نمودید. مردم پیش از آنکه بیعت کنند، صاحب اختیارند؛ اما هنگامى که بیعت کردند، دیگر اختیارى [در نافرمانى] براى آنان نیست»[۶۹].
این امر نشان میدهد که تعیین رهبر به وسیلۀ مهاجرین و انصار موردِ رضاى خداوند است؛ همچنین بیان میکند که اگر کسى با آنها مخالفت کرد، به خاطرِ پیروى کردن راهى غیر از راهِ مسلمانان، با او جنگ خواهد شد.
[۶۸]- نامه ۶. [۶۹]- شیخ مفید، الإرشاد، ۱/۲۴۳.