وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
- طبقه ششم از مراتب فقهاء: «المقلدین القادرین علی التمییز بین الاقوی و القوی و الضعیف و ظاهر الروایه و ظاهر المذهب و الروایه النادره» هستند، یعنی: آنان نسبت به تشخیص روایات و آراء اقوی، قوی و ضعیف، و هم چنین نسبت به تشخیص ظاهر روایت، ظاهر مذهب و روایات شاذ و نادر، توانایی دارند.
امثال این گروه، مؤلفین متون معتبر، همچون «صاحب کنز»[۱]، «در المختار»[۲] «الوقایه»[۳] و «المجمع»[۴] می‌باشد.
خصوصیات این گروه این است که درکتب خود، اقوالِ مردود و ضعیف را نقل نمی‌کنند (و باید دانست که فقهای این طبقه، اکثر احکام و روایات مذهب را در حافظه می‌سپارند و می‌توان گفت که آنان در نقل، حجت هستند نه در اجتهاد یعنی آنان در نقلِ واضح‌ترین روایاتِ مذهب و نقلِ قوی‌ترین نظراتِ ترجیحی، حجت می‌باشند.)
[۱]– «کنز الدقایق» تألیف: ابوالبرکات نسفی (متوفی ۷۱۰ ه . ق)
[۲]– «المختار فی فروع الحنفیه» ، تألیف: ابو الفضل موصلی (متوفی ۶۸۳ ه)
[۳]– «وقایه الروایه فی مسائل الهدایه» تألیف برهان الشریعه، محمود بن احمد، (متوفی ۶۷۳ ه . ق)
[۴]– «مجمع البحرین و ملتقی النهرین»، تألیف: مظفراحمد بن علی ، مشهور به ابن الساعاتی (متوفی ۶۹۴ ه . ق)