شـرایـط «لا إلـه إلّا الله» – شـرط دوم: یقیـن

شـرط دوم: یقیـن
(یقینـی کـه معـارض با شـکّ و تردیـد باشـد!)
اقرار کننده به وجود الله باید به مفهـوم ومعنـی ایـن عبـارت یقیـن کامل و قطعـی داشته باشـد زیـرا ایمـان تنهـا با ‏یقیـن حاصل می شـود و نبایـد هیـچ گونـه ظنّ و گمانـی در آن وجـود داشتـه باشـد،چنانکـه الله متعـال می ‏فرمایـد: (إِنَّمَـا الْمُؤْمِنُـونَ الَّذیـنَ آمَنُـوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِـهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتابُـوا وَ جاهَـدُوا بِأَمْوالِهِـمْ وَ أَنْفُسِهِـمْ فی‏ سَبیـلِ اللَّهِ أُولئِـکَ هُـمُ الصَّادِقُـونَ) الْحجـرات ـ ۱۵ « مؤمنـان (واقعـی) تنهـا کسانینـد که به خـدا و پیغمبـرش ایمـان آورده‌اند، سپس هرگـز شـکّ و تردیـدی به خـود راه نـداده‌اند و با مـال و جـان خویـش در را خـدا به تـلاش ایستـاده‌اند و به جهـاد برخاستـه‌اند. آنـان (بلـی آنـان، در ایمـان خـود) درسـت و راستگوینـد. »
در صحیح مسلـم آمـده که پیامبـر صلی الله علیه وسلم دوکفش خود را به ابوهریـره رضی الله عنه داد و بیـرون فرستـاد و او ‏را مأمـور کرد تا چنین اعلام کنـد: « هرکسی را بیـرون این باغ دیـدی و او به یگانگـی ذات خداوند گواهـی دهـد و قلبـاً بـدان اطمینـان و یقیـن داشتـه باشـد، اورا ‏به بهشتـی بـودن بشارت بـده! »
در حدیثـی دیگـر نیـز اینچنیـن آمـده اسـت کـه: « هیـچ کـس نیسـت کـه به حضـور خداونـد بـرسـد و در مـورد شهادتیـن شـکّ و دودلـی نداشتـه باشـد، مگـر اینکـه به بهشـت وارد می شـود. »