طلب علم هنگامی که برای عمل کردن باشد پسندیده است

حافظ ابن رجب رحمه الله：

تفقه و آگاهی در دین و طلبِ علم زمانی پسندیده و قابل ستایش است، که برای عمل کردن (به آموزه های آن) باشد، نه اینکه ابزاری برای اشتغال به «جدال و مشاجره های بیهوده» محسوب شود.
… به عمل کار برآید به سخن دانی نیست.
[جامع العلوم و الحکم ج ۱ ص ۲۴۴ مؤسسه الرساله (ط۷)].