ایمان بدون شناخت داشتن به شرائط آن، ارزشی ندارد

ابن تیمیه می‌گوید:

﴿وَلَوْ کَانُوا یُؤْمِنُونَ بِالله والنَّبِیِّ وَمَا أُنزِلَ إِلَیْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِیَاء﴾ [مائده: ۸۱]

«و اگر به خدا و پیامبر و آنچه بر او نازل شده، ایمان می‌آوردند (هرگز) آنان (کافران) را به دوستی برنمی‌گزیدند».

و این فرموده‌اش:

﴿فَلاَ وَرَبِّکَ لاَ یُؤْمِنُونَ حَتَّىَ یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ﴾ [نساء: ۶۵]

«نه، سوگند به پروردگارت که آن‌ها ایمان نمی‌آورند، مگر اینکه در اختلافات خویش تو را داور قرار دهند».

خداوند این امور را شرط برای ثبوت حکم ایمان قرار داده است، پس ثابت شد که ایمان بدون شناخت داشتن به شرائط آن، ارزشی ندارد.[۱]

[۱]– جـ۷ ص۱۵۰ لمجموع الفتاوى