وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
عثمان بن سوداء رحمه الله می‌فرماید: مادرم بسیار عبادت‌گزار بود، شب و روزش را در ذکر و یاد الهی می‌گذراند، یک دفعه در حضورش بودم، دیدم دست‌هایش را به طرف آسمان بلند کرده این‌چنین می‌گوید: ای مولایم، هنگام وفات شرمنده‌ام مکن، در قبر اسباب وحشت و ناامیدی را برایم فراهم نفرما.
بعد از این‌که مادرم درگشت، شبی وی را درخواب دیدم، پرسیدم: حالتان چطور است؟ در پاسخ گفت: فرزندم، سکرات موت بسیار سخت است، از این پلِ سختی‌ها گذشتم، و الان در آرامش کامل به‌سر می‌برم. پرسیدم: آیا به چیزی نیاز داری؟ مادرم جواب داد: آری، همیشه برایم دعا کن (زیرا دعا کردن) موجب آرامش و اطمینان خواهد بود[۱].
[۱]– صفه الصفوه ابن جوزی، ج ۴ ص ۲۸٫