منصور (خلیفه عباسی) از استوانههای خلافت بنی عباس بهشمار میآید، خردمندی و دوراندیشی و فراستش، عظمت و روحیۀ نوینی به خلافت عباسی بخشیده بود، رجحانات سیاسی ایشان مملو از احساسات اسلامی بود. یک دفعه به مهدی گفت: بقای نعمتهای الهی موقوف به شکر و سپاسگزاری از ذات الی میباشد، در ضمن نوشتن وصیتنامه اینچنین میفرماید: فرزندم، در عوض محافظت و پاسداری از امت رسول الله صلی الله علیه وسلم، خداوند تو را در پناهش قرار خواهد داد. از خونریزی جداً دوری کن، زیرا خونریزی در نزد خداوند از گناهان بزرگ و بسیار خطرناک میباشد، در بهکار گرفتن چیزهای پاک و حلال اجر و پاداش است و موجب سربلندی در دنیا میباشد و در اجرای احکامات الهی حتی از سر مو هم، بیش از حد تجاوز نکن، توأم با عدالت فرمانروائی بر مردم حکومت کن[۱]. با توجه به اینکه منصور از خلفای طراز بالای بنی عباس بود، اما در همین ضمن بسیار دوراندیش و در پی وصول واقعیتها و حقایق بود. یک دفعه وارد اقامتگاهشان شد، متوجه شد که چندین شمع روشن است، فوراً گفت: مگر یک شمع کفاف نمیکند؟ از این به بعد فقط به روشن کردن یک شمع اکتفاء کنید[۲].
[۱]– تاریخ طبری ج ۱ ص ۴۴٫
[۲]– تاریخ بغداد ج ۶ ص ۵۶٫