وقتی وفات حضرت امام رازی رحمه الله نزدیک گردید، در ضمن وصیتی فرمودند: نباید بعد از وفاتم خبر درگذشتم پخش گردد، و در اینمورد به سختی عمل نمائید، سپس طبق شریعت مرا به خاک سپارید، و تا مدتی در کنار قبرم قرآن مجید را تلاوت نمائید و از خداوند این دعا را بنمائید: «پروردگارا، انسان حقیر و ذلیلی به دربارت حاضرگشته او را در آغوش رحمتت قرار بده». یک دفعه از تجربۀ زندگی خویش را اینچنین پرده برمیدارد: هر وقت انسان در ارتباط با امور زندگیاش بر ذات الهی اعتماد مینماید، مشکلات مسیرش بهطور کلی برطرف خواهد گردید. و هر وقت و در هر کجا تصور غیر الله به ذهن آید و یا به صورتی بر غیر الله اعتماد کرده شود، بدون تردید از همان لحظه سلسلۀ مشکلات و مصائب آغاز خواهد گردید. این تجربه من از کودکی تا به حال میباشد[۱].
[۱]– طبقات الشافعیه از علامه سبکی ج ۵ ص ۳۸٫