قرآن چهارده قرن قبل آمده است که هنوز علوم ساینس و علم نجوم بسیار ابتدائى بودند در مورد توسعه کائنات چنین میگوید:
﴿ وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ﴾
و آسمان را به قدرت خود برافراشتیم و ما آنرا وسعت مى بخشیم (الذاریات ۴۷).
کلمه سماء که آسمان ترجمه شده طوریکه درین آیت دیده میشود در جاهاى زیاد قرآن آمده است. سماء دلالت به فضا و کائنات وسیع تر میکند. درینجا نیز با همین معنى است. یعنى کائنات توسعه مییابد کلمه (انا لموسعون) به معنى (مائیم که آنرا مدام توسعه مى بخشیم) میباشد. (موسعون) از ریشه (اوسعه) یعنى توسعه دادن و پیشوند (له) به معنى بسیار زیاد میباشد. بنابرین این جمله میگوید که “ما آسمان یا کائنات را بسیار توسعه میبخشیم”. این نتیجه ایست که دانشمندان امروز در یافته اند.
▫️تا اوایل قرن بیست ساینس، به این نظر بود که کائنات طبیعت ثابت داشته و همیشه موجود بوده است. در حالیکه تحقیقات و مشاهدات و محاسبات جدید بواسطه تکنالوژى معاصر نشان داد که کائنات آغازى داشته است و همیشه در حال توسعه میباشد.
در شروع قرن بیست الکساندر فریدمن فزیک دان روسى و جورج لمیتر ستاره شناس بلجیکى محاسبه نمودند که کائنات در حرکت مدام بوده توسعه مییابد. این اطلاع توسط مشاهدات سال ۱۹۲۹ تائید گردید. ادوین هوبل منجم امریکایى توسط تلسکوپ خود مشاهده نمود که ستاره ها و کهکشان ها مداوما از همدیگر دور شده میروند. این بزرگترین انکشاف در علم نجوم بود. در اثناى این مشاهدات هوبل دریافت که نور ستاره با ازدیاد فاصلهء شان سرخ تر شده میرود.
زیرا مطابق قوانین مشخص فزیک نورى که به طرف نقطه مشاهده مى آید بنفش شده میرود و نورى که از نقطه مشاهده فاصله میگیرد زیادتر سرخ میشود. خلاصه اینکه نظر به مشاهدات هوبل ستاره ها و کهکشانها هم از ما و هم از همدیگر هر لحظه دور تر و دور تر شده میروند. جهانى که هر چیز در آن از همدیگر دور شده میرود یک جهان مداوماً در حال توسعه میباشد.
براى روشن شدن این موضوع، فرض کنید که جهان مثل سطح یک پوقانه است. هر قدر پوقانه زیاد تر پف شود به همان اندازه نقاط روى سطح آن از همدیگر دورتر میشود. کرات آسمانى نیز وقتى از همدیگر دور میشوند که جهان توسعه یابد. این موضوع به قسم نظرى توسط البرت اینشتین که بزرگترین عالم قرن بیست بود کشف شد. اما به خاطر اجتناب از مخالفت با فرضیه جهان ثابت که در آنزمان مورد قبول همه بود اینشتین بالاى کشف خود زیاد پافشارى نکرد اما بعدا وى اینرا منحیث بزرگترین اشتباه زندگى خود قلمداد نمود.
این حقیقت در قرآن وقتى تشریح شده بود که تلسکوپ و تکنالوژى پیشرفته امروزى اختراع نشده بود. زیرا قرآن کلام الله (ج) خالق تمام عالمیان است.