نماز، باعث آمرزش گناهان می شود

عن حُذَیْفَهَ رَضِیَ اللّهُ عَنْهَا قَالَ: کُنَّا جُلُوسًا عِنْدَ عُمَرَ رَضِیَ اللّهُ عَنْهَا، فَقَالَ: أَیُّکُمْ یَحْفَظُ قَوْلَ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّم فِی الْفِتْنَهِ؟ قُلْتُ: أَنَا کَمَا قَالَهُ، قَالَ: إِنَّکَ عَلَیْهِ أَوْ عَلَیْهَا لَجَرِیءٌ، قُلْتُ: فِتْنَهُ الرَّجُلِ فِی أَهْلِهِ وَمَالِهِ وَوَلَدِهِ وَجَارِهِ تُکَفِّرُهَا الصَّلاهُ وَالصَّوْمُ وَالصَّدَقَهُ وَالأَمْرُ وَالنَّهْیُ، قَالَ: لَیْسَ هَذَا أُرِیدُ، وَلَکِنِ الْفِتْنَهُ الَّتِی تَمُوجُ کَمَا یَمُوجُ الْبَحْرُ، قَالَ: لَیْسَ عَلَیْکَ مِنْهَا بَأْسٌ یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ، إِنَّ بَیْنَکَ وَبَیْنَهَا بَابًا مُغْلَقًا، قَالَ: أَیُکْسَرُ أَمْ یُفْتَحُ؟ قَالَ: یُکْسَرُ، قَالَ: إِذًا لا یُغْلَقَ أَبَدًا، قُلْنَا: أَکَانَ عُمَرُ یَعْلَمُ الْبَابَ؟ قَالَ: نَعَمْ، کَمَا أَنَّ دُونَ الْغَدِ اللَّیْلَهَ، إِنِّی حَدَّثتُهُ بِحَدِیث لَیْسَ بِالأَغَالِیطِ. فَهِبْنَا أَنْ نَسْأَلَ حُذَیْفَهَ، فَأَمَرْنَا مَسْرُوقًا فَسَأَلَهُ، فَقَالَ: الْبَابُ عُمَرُ.

(بخارى:۵۲۵)

ترجمه: حذیفه رضى اللّه عنها مى‏ گوید: خدمت عمر ابن خطاب رضى اللّه عنها نشسته بودیم که ایشان پرسید: چه کسى از شما حدیثى در مورد فتنه از رسول‏ اللّه صلى اللّه علیه و سلم بیاد دارد؟ حذیفه مى ‏گوید: گفتم: من حدیث رسول‏ اللّه صلى اللّه علیه و سلم را در این مورد، همانطور که ایراد فرمودند، بیاد دارم. عمر رضى اللّه عنها فرمود: شما خیلى جرأت دارید. گفتم: فتنه ‏هاى که دامنگیر مرد از ناحیه زن، فرزند، ثروت وهمسایه مى شود به وسیله نماز، روزه، صدقه، وامر به معروف ونهى از منکر از بین خواهند رفت. ‏عمر رضی اللّه عنها فرمود: منظورم این فتنه ها نیست . بلکه فتنه ‏هایى است که مانند امواج دریا، موج مى زنند. حذیفه مى‏ گوید: عرض کردم: اى امیر المومنین! از آن فتنه ‏ها، ضررى به شما نمى رسد. زیرا میان شما و آنها، دروازه محکمى وجود دارد. عمر رضى اللّه عنها سؤال کرد: آیا آن دروازه، باز مى شود یا شکسته مى شود؟ حذیفه گفت: شکسته خواهد شد. عمر رضى اللّه عنها فرمود: در آن صورت، هرگز دوباره بسته نخواهد شد. از حذیفه رضى اللّه عنها سؤال شد: آیا عمر رضى اللّه عنها عنها آن دروازه را مى ‏دانست. گفت: آرى، برایش مانند روز، روشن بود. زیرا من حدیث صحیحى براى او نقل کردم که در آن، هیچ گونه مطلب غلط و نادرستى وجود نداشت. حاضران گفتند: ما ترسیدیم چیزى از حذیفه در مورد آن دروازه، بپرسیم. بنابراین، از مسروق خواستیم تا از او بپرسد. حذیفه رضى اللّه عنها در جواب مسروق، گفت: منظور از آن دروازه، وجود خود عمر  است.

عَنِ ابْنِ مَسْعُودٍ رَضِیَ اللّهُ عَنْهَا: أَنَّ رَجُلا أَصَابَ مِنِ امْرَأَهٍ قُبْلَهً، فَأَتَى النَّبِیَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّم فَأَخْبَرَهُ، فَأَنْزَلَ اللَّهُ: أَقِمِ الصَّلاهَ طَرَفَیِ النَّهَارِ وَزُلَفًا مِنَ اللَّیْلِ إِنَّ الْحَسَنَاتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئَاتِ) قَالَ الرَّجُلُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ، أَلِی هَذَا؟ قَالَ: «لِجَمِیعِ أُمَّتِی کُلِّهِمْ».

(بخارى:۵۲۶)

ترجمه: ابن مسعود رضى اللّه عنها می گوید: شخصی زنی را بوسید. بعد از آن، خدمت رسول‏ اللّه صلى اللّه علیه و سلم آمد و گفت: اى رسول خدا! مرتکب چنین خطاى شده ام، تکلیف چیست؟ آنگاه، خداوند این آیه را نازل فرمود:

(در دو طرف روز و هم چنین قسمتی از شب، نماز را برپا دار. همانا اعمال نیک، گناهان را از بین می‏ برند). آن شخص، سؤال کرد: ای رسول ‏اللّه! آیا این حکم، ویژه من است؟ رسول ‏اللّه صلى اللّه علیه و سلم فرمود:
«خیر، بلکه شامل حال همه ى امت من است