انسانى که خویشتن را مى شناسد و به جاى آنکه گناه و عیب مردم را به رخشان بکشد ، یا به آن بپردازد،به گناه خویش مى اندیشد،انسان خوشبختى است.
پیش از ذکر خطا و عیب دیگران به خطاها وعیوب خود، که الله متعال آن را پوشیده است، نظرى بیافکن.
اگر عیوب دیگران را بپوشانى، الله متعال نیز در دنیا و آخرت عیوب تو را مى پوشاند.
آیا گمان مى کنى که همه مردم غیر از تو خطاکار و گناهکارند
اگر واقعا چنین است،پس با ذکر و نقل خطا و گناه دیگران، خود را گناهکار مکن
و صلى الله على نبینا محمد و على آله و صحبه و سلم.