وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
شیعه میگوید این مهم نیست که نام علی رضی الله عنه در قرآن نست، بلکه مهم این است که خیلی از آیات درباره شان ایشان نازل شده است!! مثلا این آیه:«یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللَّـهُ وَمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ» ﴿الأنفال: ۶۴﴾
«اى پیامبر! خداوند براى حمایت تو و مؤمنانى که از تو پیروى مىکنند، کافى است».
شیعه میگوید: علاوه بر ما سنی ها نیز همین نظر ما را دارند، مثلا ابونعیم روایت کرده که این آیه درباره علی نازل شده است، و این فضیلتی است که از میان اصحاب فقط برای علی احراز شده، پس او امام بر حق است.
پاسخ اهل سنت:
آیه بصراحت میگوید ای نبی برای حمایت از تو ، الله و پیروان مومن تو، ترا بس هستند! و شیعه میگوید ای پیامبر الله و علی ترا کافیست!
ای خواننده گرامی!
یک راه رسوا کردن علمای شیعه در تاویل هایشان این است که شما آیات قبل و بعد را ببینید و اینجا نیز چنین میکنیم و آیات قبل و بعد را بیایید با هم تلاوت کنیم:
«وَإِنْ جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ» (الأنفال/۶۱)
و اگر مشرکان تمایل به صلح نشان دهند، تو نیز از در صلح درآی؛ و بر خدا توکل کن، که او شنوا و داناست!
«وَإِنْ یرِیدُوا أَنْ یخْدَعُوکَ فَإِنَّ حَسْبَکَ اللَّهُ هُوَ الَّذِی أَیدَکَ بِنَصْرِهِ وَبِالْمُؤْمِنِینَ» (الأنفال/۶۲)
و اگر بخواهند تو را فریب دهند، خدا برای تو کافی است؛ او همان کسی است که تو را، با یاری خود و مؤمنان، تقویت کرد.
«وَأَلَّفَ بَینَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مَا أَلَّفْتَ بَینَ قُلُوبِهِمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَینَهُمْ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ» (الأنفال/۶۳)
و دلهای مومنان را با هم، الفت داد! اگر تمام آنچه را روی زمین است صرف می‌کردی که میان دلهای آنان الفت دهی، نمی‌توانستی! ولی خداوند در میان آنها الفت ایجاد کرد! او توانا و حکیم است!
پس میبنید که صبحت از مومنان است نه علی و میبینید که میگوید قلب های مومنان را با هم الفت دادم! پس منظور فقط علی نیست کسی که اندک خردی داشته باشد این را در میابد!
حالا میرسیم به آیه ای که شیعه ادعا میکند در حق علی است:
«یا أَیهَا النَّبِی حَسْبُکَ اللَّهُ وَمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ» (الأنفال/۶۴)
ای پیامبر! خداوند و مؤمنانی که از تو پیروی می‌کنند، برای حمایت تو کافی است (؛فقط بر آنها تکیه کن)!
پس اینجا منظور از مومنین همانهای هستند که در دو آیه قبل وصف شدند یعنی همانهای که رسول الله را یاری دادند و و همانهای که الله در قلب هایشان نسبت به یکدیگرمحبت را قرار داد و حالا قرآن دارد نتیجه گیری میکند که همیشه همین مومنان ترا بسند، ولی یک دفعه ملای شیعه پابرهنه و قیچی بدست دویده بین آیات و میگوید آیه مال علی است و فرق بین کلمه جمع و مفرد را هم تشخیص نمیدهد!!
حالا آیات بعد از آیه مورد نظر را ببینید:
« یا أَیهَا النَّبِی حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى الْقِتَالِ إِنْ یکُنْ مِنْکُمْ عِشْرُونَ صَابِرُونَ یغْلِبُوا مِائَتَینِ وَإِنْ یکُنْ مِنْکُمْ مِائَهٌ یغْلِبُوا أَلْفًا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَا یفْقَهُونَ» (الأنفال/۶۵)
ای پیامبر! مؤمنان را به جنگ (با دشمن) تشویق کن! هرگاه بیست نفر با استقامت از شما باشند، بر دویست نفر غلبه می‌کنند؛ و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر از کسانی که کافر شدند، پیروز می‌گردند؛ چرا که آنها گروهی هستند که نمی‌فهمند!
«الْآنَ خَفَّفَ اللَّهُ عَنْکُمْ وَعَلِمَ أَنَّ فِیکُمْ ضَعْفًا فَإِنْ یکُنْ مِنْکُمْ مِائَهٌ صَابِرَهٌ یغْلِبُوا مِائَتَینِ وَإِنْ یکُنْ مِنْکُمْ أَلْفٌ یغْلِبُوا أَلْفَینِ بِإِذْنِ اللَّهِ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِینَ» (الأنفال/۶۶)
هم اکنون خداوند به شما تخفیف داد، و دانست که در شما ضعفی است؛ بنابراین، هرگاه یکصد نفر با استقامت از شما باشند، بر دویست نفر پیروز می‌شوند؛ و اگر یکهزار نفر باشند، بر دو هزار نفر به فرمان خدا غلبه خواهند کرد! و خدا با صابران است!
این آیات از نظر شیعه نمیتواند درباره علی باشد چون او نیازی نداشته تا برای جهاد تشویق شود، او که معصوم بوده و دوما الله میگوید ای مومنان در شما ضعف دیدم و شیعه معاذ الله کی قبول کند علی دچار ضعف شده باشد!! پس آیات اصلا از دید شیعه درباره علی نیست، اما علمای شیعه برخلاف قواعد مسلم خودشاشان میگویند در حق هیچکس نیست الا علی!! یعنی برعکس میگویند!!
پس دیدید آیات قبل و بعد چگونه تاویل شیعه را باطل میکند پس هر وقت تاویلی از این دست شنیدید، فورا قرآن را باز کنید و آیات پیش رو پشت سر را بخوانید !
اما روایت ابونعیم به اتفاق محدثان جعلی و موضوع است.
و گفتیم که روایت ابونعیم هرگز برای اهل سنت دلیل و حجت نیست. مگر آنکه محدثان سخنش را تایید کنند
و این مسأله هرگز بر خردمند پنهان نمی‌ماند، که علی به تنهایی برای رسول خدا کافی نبود و اگر بفرض جز علی کسی با رسول الله همراه نمی بود دین هم استوار نمی‌گشت. چونکه علی خودش با وجود همراهی اکثریت سپاه اسلام با او نتوانست بر معاویه غلبه کند و در آن جنگ معاویه و سپاه شام یا برابر علی بودند و یا غالب بر سپاه او، حال چه از لحاظ توان و زور و بازوی جنگی، و چه از لحاظ قدرت حیله و خدعه، چرا که جنگ جز خدعه نیست.
پس علی چطور می‌توانست به تنهایی پیامبر را در صدر اسلام (با وجود آن همه دشمن نیرومند و مشرک و منافق ) یاری کند در حالی که خودش را نتوانست بعد از ظهور و گسترش اسلام و گرویدن اکثر مردم به آن یاری کند و بر دشمن خود( معاویه) غلبه نماید؟ حال اگر گفته شود. علی از آن رو بر معاویه و سپاه او غلبه نکرد چون سپاهش از او فرمانبرداری نمی‌کرد و افرادش از سخنانش سرپیچیدند.
می‌گوییم: اگر مسلمانان همراهش از او اطاعت نمی‌کردند پس چطور کفاری که پیامبر و پروردگار علی را قبول نداشتند از او اطاعت می‌کردند؟
و روشن است که مردم بعد از اسلام آوردن حق پذیر‌تر از زمان جاهلیت بودند، پس کسی که در اقامه دین محمد به یاری خدا شتافته تا کفار را مقهور کرده و مردم را به اسلام گروانده است، چگونه همین نصرت و یاری را برای شکست دادن دسته‌ای طغیانگر و شورشی که تعداد و شوکت‌شان از تعداد و شوکت کفار صدر اسلام کمتر است، از خود بروز نمیدهد؟!
پس اینهم دلیلی دیگر که آیه فقط درباره حضرت علی نیست و ایشان تنها یاری دهنده پیامبر نبوده است و اینهم دلیلی دیگر برای شیعه ها! تا از پیروی علمای خود دست بردارند ، آیا نمیبنند که این علما بطور مستقیم و چهارنعل بطرف دروازه جهنم رهسپارند ؟!
پس دنبال آنها به کجا میروید آخر؟!
—————————————سجــــــــــــــودى*