وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
اجر کسی‌که در سفر، روزه نیست و کارها را انجام می‌دهد
عنْ أَنَسٍ (رضی الله عنه) قَالَ: کُنَّا مَعَ النَّبِیِّ (صلی الله علیه وآله وسلم) فِی السَّفَرِ، فَمِنَّا الصَّائِمُ وَمِنَّا الْمُفْطِرُ، قَالَ: فَنَزَلْنَا مَنْزِلاً فِی یَوْمٍ حَارٍّ،أَکْثَرُنَا ظِلاًّ صَاحِبُ الْکِسَاءِ، وَمِنَّا مَنْ یَتَّقِی الشَّمْسَ بِیَدِهِ، قَالَ: فَسَقَطَ الصُّوَّامُ، وَقَامَ الْمُفْطِرُونَ، فَضَرَبُواالأَبْنِیَه وَسَقَوْا الرِّکَابَ، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص: «ذَهَبَ الْمُفْطِرُونَ الْیَوْمَ بِالأَجْرِ».
(م/۱۱۱۹) صحیح مسلم
ترجمه: انس (رضی الله عنه) می‌گوید: در یکی از سفرها، همراه نبی اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم) بودیم. بعضی از ما روزه داشتند و بعضی دیگر، روزه نبودند. در یکی از روزهای گرم، در جایی، توقف کردیم. کسانی از بیشترین سایه برخوردار بودند که چادری همراه داشتند. بعضی از ما هم سعی می‌کرد که با دستش جلوی گرمای خورشید را بگیرد. راوی می‌گوید: روزه داران روی زمین افتادند و کسانی که روزه نبودند، برخاستند و خیمه‌ها را برپا کردند و شتران را آب دادند. رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) فرمود: «امروز، تمام اجررا کسانی بردند که روزه نداشتند».