روزه نگرفتن بخاطر تقویت شدن برای رویارویی با دشمن

عن قَزَعَهُ قَالَ: أَتَیْتُ أَبَا سَعِیدٍ الْخُدْرِیَّ وَهُوَ مَکْثُورٌ عَلَیْهِ، فَلَمَّا تَفَرَّقَ النَّاسُ عَنْهُ، قُلْتُ: إِنِّی لاَ أَسْأَلُکَ عَمَّا یَسْأَلُکَ هَؤُلاَءِ عَنْهُ، سَأَلْتُهُ عَنْ الصَّوْمِ فِی السَّفَرِ، فَقَالَ: سَافَرْنَا مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ﷺ إِلَى مَکَّهَ وَنَحْنُ صِیَامٌ، قَالَ: فَنَزَلْنَا مَنْزِلاً، فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ﷺ : «إِنَّکُمْ قَدْ دَنَوْتُمْ مِنْ عَدُوِّکُمْ، وَالْفِطْرُ أَقْوَى لَکُمْ»، فَکَانَتْ رُخْصَهً، فَمِنَّا مَنْ صَامَ وَمِنَّا مَنْ أَفْطَرَ، ثُمَّ نَزَلْنَا مَنْزِلاً آخَرَ، فَقَالَ: «إِنَّکُمْ مُصَبِّحُو عَدُوِّکُمْ، وَالْفِطْرُ أَقْوَى لَکُمْ، فَأَفْطِرُوا». وَکَانَتْ عَزْمَهً، فَأَفْطَرْنَا، ثُمَّ قَالَ: لَقَدْ رَأَیْتُنَا نَصُومُ، مَعَ رَسُولِ اللَّهِ ﷺ بَعْدَ ذَلِکَ، فِی السَّفَرِ. (مسلم/۱۱۲۰)

ترجمه: قَزَعَه می‌گوید: نزد ابوسعید خدری رفتم. افراد زیادی اطراف او جمع شده بودند. هنگامی‌که مردم از اطرافش پراکنده شدند، گفتم: سؤال من با سؤال مردمی‌که اطراف شما بودند، تفاوت دارد. آنگاه از وی درباره‌ی روزه گرفتن در سفر پرسیدم. او گفت: ما همراه رسول الله ﷺ به مکه، سفر کردیم. در مسیر راه، توقف نمودیم. رسول الله ﷺ فرمود: «شما به دشمن، نزدیک شده‌اید و خوردن، شما را بیشتر تقویت می‌کند».
این سخن پیامبر اکرم ﷺ اجازه‌ای برای خوردن روزه به حساب می‌آمد. لذا بعضی از ما هم‌چنان به روزه‌ی خودشان ادامه دادند و بعضی دیگر، خوردند. سپس جایی دیگر، توقف نمودیم. رسول اکرم ﷺ فرمود: «شما هنگام صبح، با دشمن روبرو خواهید شد و خوردن باعث تقویت بیشتر شما می‌شود؛ لذا بخورید». راوی می‌گوید: این سخن، دستور اکیدی محسوب شد؛ لذا ما خوردیم. سپس راوی افزود: بعد از آن، ما همراه رسول الله ﷺ در سفر، روزه می‌گرفتیم.