هرگاه زنی قبل از اذان صبح شک کند که آیا از حیض پاک شده است یا خیر، روزه بگیرد؟

در ماه رمضان و در روز آخر دوره ماهیانه و دو ساعت قبل از اذان صبح، نزول مایع زرد رنگی را مشاهده کردم، و سپس خوابیدم، و ندیدم که آیا قبل از اذان صبح نزول آن متوقف شد یا خیر، و بعد از صبح توقف نزول مایع را ملاحظه کردم و بعداً اذان ظهر گفته شد و بعد از آن غسل کردم، آیا قضای نماز فوت شده (یعنی نماز صبح) بر من واجب است یا فقط نماز ظهر را بخوانم؟ و آیا روزه آنروز را بعد از رمضان قضاء کنم؟

 

الحمدلله،

هرگاه زنی در حیض افتاد؛ اصل بر بقای حیض است تا آنکه به یقین تمام شدن آنرا دریابد، و اگر شک داشته باشد که آیا حیض تمام شده یا خیر: برای وی جایز نیست که نماز بخواند یا روزه بگیرد.

بنابراین اگر شما قبل از اذان صبح از پاک شدن خود شک داشتید، نباید روزه بگیرید و یا نماز بخوانید، و اگر روزه گرفته باشید، روزه صحیح نیست و باید آنرا قضاء کنید و قضای نماز صبح هم بر شما لازم نیست.

از علامه ابن عثیمین رحمه الله پرسیده شد:

زنی روزه گرفت درحالیکه شک داشت که آیا از حیض پاک شده یا خیر، هنگامی که صبح شد دید که او پاک شده است، آیا روزه ی او منعقد شده درحالیکه (قبل از اذان صبح) به پاک شدن (خود) یقین نداشت؟

جواب دادند: «روزه او منعقد نشده، و قضای آنروز بر وی لازم است، زیرا اصل بر بقای حیض است، و روزه گرفتن وی با اینکه بر پاک شدن یقین نداشته، در حقیقت (به معنای) انجام عبادتی همراه با شک در صحت آن است، و این امر انعقاد آنرا منع می کند».

“مجموع فتاوی ابن عثیمین” فتاوی الصیام (۱۰۷، ۱۰۸).

و ام المومنین عایشه رضی الله عنه زنان را امر می کرد که عجله نکنند تا آنکه در پاک شدن خود یقین حاصل می کنند، چنانکه می گفت: (لَا تَعْجَلْنَ حَتَّی تَرَیْنَ الْقَصَّهَ الْبَیْضَاءَ) یعنی: عجله نکنید تا آنکه قصه بیضاء (مایع سفید) را ببینید. که منظور وی از آن، پاک شدن از حیض بود. “إرواء الغلیل” (۱/۲۱۸).

بر این اساس قضای نماز صبح بر شما لازم نیست، ولی نماز ظهر بر تو واجب است زیرا در حالی وارد نماز ظهر شدید که از حیض پاک شده بودید.

و همینطور روزه آنروز صحیح نیست – هرچند که از ابتدای روز روزه بودید – زیرا از اول آن در حیض بودید، بنابراین روزه صحیح نیست و باید آنرا بعد از رمضان قضاء کنید.

 

والله اعلم

وصلی الله وسلم علی محمد وعلی آله وأصحابه والتابعین لهم بإحسان إلی یوم الدین