همانا شیطان اگر از یکی از بندگان در همت و اراده اش ضعف و تمایل به هوای نفسش ببیند، در وی طمع نموده و اورا بر زمین کوبیده و اورا با هوا و هوس لجام میکند و وی را به هرطرف که بخواهد میکشد!
و هرگاه -ابلیس از بندگان- بلندی همت و قوت اراده و شرف نفس را احساس نماید، در او طمع نمیکند به جز درحد یک وسوسه.
إن الشیطان إذا رأى من العبد ضعف عزیمه وهمه ومیلا إلى هواه ، طمع فیه وصرعه وألجمه بلجام الهوى وساقه حیث أراد.و متى أحس منه قوه عزم و شرف نفس وعلو همه لم یطمع فیه إلا اختلاسا.
روضه المحبین؛ [۱/۴۷۴]