مداعبه با همسر هنگام روزه

درصورتیکه کسی همراه نامزد خود تلفنی صحبت نماید و بعد از آن انزال (خیلی کم) صورت بگیرد آیا در روزه کدام نقصانی بوجود میآید؟

 

الحمدلله،

در مورد مداعبه با همسر هنگام روزه، در صورتیکه جماع و یا انزال منی صورت نگیرد اشکالی ندارد، از آنجاییکه از عایشه رضی الله عنها وارد شده است که گفت: “پیامبر صلی الله علیه و سلم هنگام روزه (زنش) را بوسه میداد و مداعبه میکرد” (صحیح بخاری ۱۹۲۷ و صحیح مسلم ۱۱۰۶)، لذا مداعبه بین زوجین هنگام روزه جائز است ولی بشرطی که زوجین متاکد باشند که به جماع منجر نشود و یا منی انزال نشود وگرنه اگر در برابر شهوت ضعیف باشند این امر برای آنها جائز نیست و باید دوری کنند زیرا ممکن است منی انزال شود و روزه شان باطل شود و یا به جماع منجر شود که کفاره روزه دو ماه پی در پی بر آنها واجب میگردد.

ابن قدامه در کتاب “المغنی” گفته است : کسی که به همسرش بوسه میزند از سه حالت خارج نیست:
۱- منی انزال نشود، که در اینصورت بدون خلاف اهل علم روزه باطل نمیشود.
۲- منی انزال شود، که در اینصورت بدون خلاف اهل علم روزه باطل میشود.
۳- مذی خارج شود، که نزد امام احمد بن حنبل و امام مالک روزه باطل میشود و نزد امام ابو حنیفه و امام شافعی و حسن و شعبی و اوزاعی روزه باطل نمیشود زیرا در خروج مذی غسل واجب نیست، و این قول (یعنی عدم بطلان روزه هنگام خروج مذی) راجح میباشد.

و ابن تیمیه نیز قول عدم بطلان روزه هنگام خروج مذی را ترجیح میداند و میگوید هیچ دلیلی از شریعت بر بطلان روزه هنگام خروج مذی وجود ندارد و در شرع برای باطل شمردن روزه نیاز به دلیل است ولی دلیلی نیست.

پس در مورد حالت شما نیز باید بسنجید که آیا این مایع خارج شده از آلت تناسلی آیا منی بوده یا نه، و اگر منی بوده (حتی یک قطره) روزه شما باطل شده و باید قضاء آنرا بعد از رمضان بگیرید ولی کفاره ندارد، زیرا کفاره دو ماه پی در پی فقط مخصوص شکستن روزه از طریق جماع و عمل زناشوئی با همسر میباشد، و در غیر اینصورت اگر منی خارج شود قضاء ولی بدون کفاره لازم است، و نا گفته نماند که خروج منی هنگام خواب و یا بعلت مرض در حالت بیداری نه قضاء دارد و نه کفاره، زیرا خروج منی بعلت مرض و یا در حالت خواب روزه را باطل نمیکند.

و برای اینکه متاکد شوید که آیا از شما منی خارج شده و یا مایع دیگری مانند مذی، مسائلی در مورد چیزهایی که از آلت تناسلی خارج میشوند را بیان میکنیم، و بعد از آن میبینید و اگر مذی بوده روزه باطل نمیشود ولی اگر منی بوده پس روزه باطل میشود و نیاز به قضاء روزه بدون کفاره میباشد.

بطور خلاصه چهار نوع مایع از آلت تناسلی ممکن است خارج شود:

۱- منی
۲- ادرار
۳- مذی
۴- ودی

منی:
علامت: رنگش سفید مایل به زرد است، با سرعت و جهش متناوب خارج میشود، غلیظ است، بعد از خروج سستی به شخص دست میدهد، بویش مانند مفز کنده بریده درخت خرما است و یا تقریبا بوی خمیر آرد را دارد. پس هر وقت یکی از این علائم پنج گانه ظاهر شد آن ماده منی است.

حکم: نجس نیست، و اگر با لذت (یعنی نه بعلت مریضی و یا از شدت سرما) چه بعلت نزدیکی زناشوئی و یا در خواب و یا استمناء (که جائز نیست) خارج شود غسل کامل (تمام بدن همراه با مضمضه و استنشاق) واجب است، و با عمد خارج کردن منی (یعنی نه در خواب) روزه را باطل میکند، و هنگام جنب بودن لمس مصحف و قرائت قرآن و مکث کردن در مسجد و نماز و طواف دور کعبه جائز نمیباشد.

ادرار:
علامت: برای همه معلوم و مشخص است.

حکم: نجس است و وضوء را باطل میکند و شستن شرمگاه هنگام طهارت از آن واجب است.

مذی:
علامت: لزج و شفاف و بی رنگ است، و هنگام فکر کردن بر مسائل جنسی خارج میشود و هنگام خروج از آن ممکن است که حس نشود.

حکم: نجس است و جای آن بایستیکه با آب پاک شود چه بصورت شستشو و یا با پاشیدن آب بر روی آن، زیرا نجاستش خفیف است، و شرمگاه همراه با بیضتین بایست شسته شوند، همانطور که در روایت صحیح از حضرت علی رضی الله عنه وارد شده است که فرمودند: من مرد مذّاءی بودم (یعنی زیاد مذی از من خارج میشد) و از انجائیکه دختر پیامبر نزد من بود (یعنی همسرم بود) شرم میکردم که از پیامبر سؤال کنم پس من مقداد پسر اسود را گفتم که این مسئله و حکمش را از پیامبر سؤال کند که پیامبر صلی الله علیه و سلم در جواب فرمودند: “شرمگاهش را میشوید و وضوء میگیرد”. پس خروجش وضوء را باطل میکند و شستن شرمگاه و بیضتین را واجب میکند.

ودی:
علامت: سفید و بی بو است و چسبنده نیست و بعد از ادرار و یا زیاد فشار آوردن به خود هنگام ادرار کردن خارج میشود.

حکم: مانند حکم ادرار است یعنی نجس است و وضوء را باطل میکند و شستن شرمگاه هنگام طهارت از آن واجب است.

والله اعلم
وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوم الدین