مساله مخلوق بودن ایمان

شیخ عثیمین رحمه الله می فرماید:

“القول الراجح فی هذه المسأله أن إیماننا کله مخلوق، أما قراءه القرآن فإن القراءه التی هی فعل القارئ مخلوقه، وأما القرآن نفسه فغیر مخلوق، لکن القرآن لیس هو إیمان العبد نفسه، وإنما القرآن مما یؤمن به العبد، وهناک فرق بین إیماننا، وما نؤمن به، فکلامنا بالقرآن مخلوق، لکن ما نتکلم به غیر مخلوق … وعلى هذا فالقول الصحیح أنه یجوز أن یقول الإنسان: إیمانی مخلوق؛ لأننی مخلوق.” *

ترجمه: “قول راجح در این مساله این است که ایمان ما تماما مخلوق است،اما قرائت قرآن .. خود خواندن قرآن فعل قاری است (که مخلوق می باشد)؛اما خود قرآن غیر مخلوق است،و جزء آن دسته از اموری است که ما بدان ایمان می آوریم،پس فرقی اساسی بین ایمان ما (که فعل ماست) و آنچه که به آن ایمان می آوریم هست .. صدای ما که قرآن را می خوانیم مخلوق است اما آنچه که می خوانیم یعنی قرآن غیر مخلوق … پس صحیح این است که جایز می باشد بگوییم: ایمان من مخلوق است چون من مخلوق هستم.”

* : [ نگا: شرح عقیده السفارینه : ۴۱۶ ]