سعادت واقعی

ای بنده خدا .. همانا سعادت واقعی لحظه ای است که در مقابل پروردگارت ایستاده .. کتاب او را بخوانی .. در آیات او تدبر نمایی ، از ترس او به گریه بیافتی  .. بر اثر پشیمانی اشک از چشمانت سرازیر شوند و در این عملت  فقط رضایت خداوند مد نظرت باشد .. با تفکر و تأمل در مقابل این فرموده ی خداوند عز و جل قرار بگیری که می فرماید : { تتجافى جنوبهم عن المضاجع یدعون ربهم خوفا وطمعا ومما رزقناهم ینفقون }  پهلوهایشان از بسترها بدور می شود (و خواب شیرین را ترک گفته و به عبادت پروردگارشان می پردازند و ) پروردگار خود را با بیم و امید به فریاد می خوانند ، و از چیزهایی که بدیشان داده ایم می بخشند .
ودر لحظات تفکر در ملکوت خداوند زندگی کنی هنگامی که این فرموده ی خداوند را تکرار می نمایی :{ الذین یذکرون الله قیاما وقعوداً وعلى جنوبهم ویتفکرون فی خلق السموات والأرض ربنا ما خلقت هذا باطلاً سبحانک فقنا عذاب النار}  کسانی که خدا را ایستاده و نشسته و بر پهلویشان افتاده یاد می کنند و در باره آفرینش آسمانها و زمین می اندیشند و می گویند : پروردگارا!! این ( دستگاه شگفت کائنات ) را بیهوده و عبث نیافریده ای ؛ تو منزه و پاکی  پس ما را از عذاب آتش محفوظ بدار .
سعادت و خوشبختی واقعی : هنگامی است که سرخود را در برابر خداوند خم نموده و برای او به رکوع وسجده می افتی .. و در نعمتهای او ما بین گفتن سبحان ربی العظیم وسبحان ربی الأعلى از حالتی به حالتی دیگر منقلب می شوی .. عجب چه سعادت و لحظاتی ایمانی و شکوهمند .. در آن حالت سجده درخواستت را از خدای پاک و بلند مرتبه می نمایی  و به او تقرب می جویی و در مقابلش خود را ذلیل نشان می دهی و با دعا و نیایش  در مقابل او تضرع و زاری می کنی .. ودر سجده ات فرموده ی نبی و حبیبت حضرت  محمد صلى الله علیه وسلم را به یاد میاوری و می گویی : یا مقلب القلوب والأبصار ثبت قلبی على دینک ” ای تغییر دهنده ی قلبها و چشمها قلبم را بر دینت ثابت بگردان .
ودرطلبت از خداوند ، اصرار ورزیده و در همین جایگاهت بسیار از او طلب نمایی و از او  بخواهی که تو را بر این نعمت بزرگ ثابت قدم بگرداند ؛ نعمتی که عبارت است از هدایت ، صحت و نعمت قرار گرفتن در مقابل او ، و در هنگام فارغ شدن از اداء این عبادت در تاریکی شب و وحشت مکان و انس با خداوند عز و جل سعادت حقیقی را می یابی ؛ و لذت ایمان را لمس می نمایی و سپس  عظمت وبزرگی کسی که در مقابل او ایستاده ای را درک می کنی ، قسم به خدا این همان ثمره و نتیجه ای است که به خاطر آن آفریده شده ایم و در پناه روشنایی آن در آینده از ما سؤال می شود و مورد محاسبه قرار خواهیم گرفت ، اگر دوست داری این فرموده ی خداوند را بخوان که می فرماید : { وما خلقت الجن والأنس إلا لیعبدون * ما أرید منهم من رزق وما أرید أن یطعمون * إن الله هو الرزاق ذو القوه المتین }  من پریها و انسانها را جز برای پرستش خود نیافریده ام ، من از آنان  نه در خواست هیچگونه رزق و روزی می کنم ، و نه می خواهم که مرا خوراک دهند .
تنها خدا روزی رسان و صاحب قدرت و نیرومند است و بس .
و به فرمایش پیامبرت حضرت محمَّد صلى الله علیه وسلم گوش دهید : انس رضی الله عنه گفت : از رسول خدا ( صلى الله علیه وسلم ) شنیدم که می فرمود : ( قال الله تعالى : یا بن آدم إنک ما دعوتنی ورجوتنی غفرت لک على ما کان منک ولا أبالی ، یا بن لآدم لو بلغت ذنوبک عنان السماء ، ثم استغفرتنی ، غفرت لک ، یا بن آدم إنک لو أتیتنی بقراب الأرض خطایا ، ثم لقیتنی لا تشرک بی شیئا ، لأتیتک بقرابها مغفره)رواه الترمذی وقال حدیث حسن.
خداوند متعال فرموده است : ای بنی آدم به رغم گناهانی که مرتک شده ای مادامیکه مرا فراخوانی و به غفرانم امیدوار باشی ، گناهانت را می آمرزم و به آنها اهمیت نمی دهم  . ای بنی آدم اگر حجم گناهانت به ابر آسمان هم برسد ، مادامیکه پشیمان شوی و از من طلب بخشش نمایی ، تو را می بخشم ؛ ای بنی آدم ! اگر پر از زمین هم گناه بکنی اما پس از آن مرا در حالتی ملاقات نمایی که هیچ شریکی برایم قرار نداده باشی ، من نیز با مغفرتی پر از زمین به سراغت خواهم آمد .
کدام یک از ما چنین بنده ای است ؟ خداوندا من و برادرانم را از کسانی حساب کن که هرگاه نصیحت کرده می شوند ، نصیحت را می پذیرند و هرگاه یاد آوری می شوند به یاد می آورند و هرگاه سخنی گفتند به آن عمل می نمایند .. خداوندا من و برادرانم را مایه خیر مسلمانان  قرار  ده .. خداوندا از ما بپذیر .
وصلى الله على نبینا محمد وعلى آله وصحبه أجمعین

نویسنده : عبد الله البلوی
برگرداننده: خالد ایوبی نیا