نگاه کردن به نامحرم

«کُتِبَ عَلَى ابْنِ آدَمَ نَصِیبُهُ مِنْ الزِّنَا مُدْرِکٌ ذَلِکَ لا مَحَالَهَ فَالْعَیْنَانِ زِنَاهُمَا النَّظَرُ، وَالأُذُنَانِ زِنَاهُمَا الاسْتِمَاعُ، وَاللِّسَانُ زِنَاهُ الْکَلامُ، وَالْیَدُ زِنَاهَا ….. وَالْقَلْبُ یَهْوَى وَیَتَمَنَّى وَیُصَدِّقُ ذَلِکَ الْفَرْجُ وَیُکَذِّبُهُ».

هر انسانی (بنی آدمی) که نصیبی از زنا برای وی مقدّر شده حتماً آن را انجام خواهد داد. پس زنای چشمان نگاه کردن (به نامحرمان) است، و زنای گوشها گوش کردن (به محرمات) است، و زنای زبان سخن (و کلام ناروا) است، و زنای دستها (اخذ حرام است و…). همواره دل هوس می‌کند و آرزوی چیزی را در خود می‌پروراند و چه بسا شرمگاه آن را تأیید می‌کند یا تکذیبش می‌نماید (یعنی آن آرزو یا عملی می‌شود یا عملی نمی‌گردد).