اللّه به تو رحم کند، بدان که بزرگترین مصالح از جهت تحصیل آن، ایمان به اللّه و توحید اوست و بزرگترین مفاسد از جهت دفع آن، همان کفر به اللّه و شرک است.
و مصلحت توحید، مصلحتی محض و کامل و خالص و بدون هیچگونه مفسدهای است. پس مصلحتِ مقدم شمردن اللّه تعالی، بزرگتر و گرامیتر از مصالح دنیوی است، به همین خاطر، به خطر انداختن جان و از بین بردن آن در راه اللّه عزّ وجلّ و برای برپایی توحید، مصلحتی شرعی است که انسان با آن به بلندترین مراتب دست مییابد و اللّه تعالی با آن بزرگترین مفاسد را دفع میکند؛ همراه آنچه از قتل و از بین رفتن جانها و رها کردن اموال و فرزندان که در جهاد وجود دارد.
و دین نخستین ضروریاتی بوده که حفظ آن واجب است، پس اگر مصلحت دین با مصالح سایر ضروریات در تعارض باشد، بیتردید دفع نمودن مفسده از دین بر دفع سایر مفاسد مقدمتر است و این همان چیزی است که اللّه رسولش ع به صبر بر آن و عدم تنازل از آن امر فرمودهاند؛ حتی اگر شخص به خاطر آن کشته شود.
و بزرگترین مفاسد و زشتترین آن، شرک به الله است و بزرگترین ظلم است، چرا که قرار دادن حق خالص اللّه تعالی برای غیر او بوده و بالابردن آفریدگان ناقص از همهی جهات تا مرتبهی خالق کامل از همهی جهات میباشد.