بیعه الرضوان

رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر رسید؛ که عثمان  به دست قریش شهید شده است.

رسول الله صلی الله علیه وسلم یاران را به بیعت و تجدید پیمان دعوت کرد، در حالی که رسول الله صلی الله علیه وسلم ، زیر درخت مشهور نشسته بود، مسلمانان به طرفش شوریدند و تجدید پیمان نمودند، که:

رسول الله صلی الله علیه وسلم را تنها نگذارند و در مقابل قریش بجنگند، و چون عثمان  حضور نداشت، رسول الله صلی الله علیه وسلم دست خود را گرفت و گفت: «این دست من به جای دست عثمان». بعد «بیعۀ الرضوان» در زیر درخت «سمره در حدیبیه صورت گرفت: که خداوند در بارۀ آن می‌فرماید:

«براستی خداوند از مسلمانانی که با شما در زیر آن درخت بیعت کرده‌اند راضی است…»

در این مدت چهار پیک در بین رسول الله صلی الله علیه وسلم و قریش آمد و رفت، و رسول الله صلی الله علیه وسلم به هریک از پیک‌ها می‌گفت: ما برای جنگ با کسی نیامده‌ایم. برای عمره آمده‌ایم، در حالی که قریش بر سرکشی و طغیان و دشمنی موروثی خود پایدارند.

«عروه پسر مسعود ثقفی» یکی از آن پیک‌ها بود، وقتی به نزد یاران خود بازگشت، گفت: ای قوم! پیش پادشاهان ایران، روم و حبشه رفته‌ام، به خدا قسم! هیچ پادشاهی را ندیده‌ام که یاران و درباریانش، او را چنان احترامی بگیرند: که یاران محمد، محمد را دوست دارند و احترام می‌گیرند. سپس، آنچه که دیده بود، برایشان تعریف کرد….