جهاد و مبارزه او:
توجه به علم و دانش و نیز پرهیزگاری و پاکدامنی عبدالله باعث نشد که او جهاد و مبارزه در راه خدا را فراموش کند. بلکه اینها باعث شد تا او با جان و دل به میدان جنگ و میان چکاچک شمشیر و جایی که خون ها سرازیر می شود و افراد در خون می غلطند وارد شود…
در جهاد و مبارزه نیز برای ما نمونه و الگویی بود که می توان از او پیروی و تقلید کرد. از جنگ ها و غزوات هیچ وقت شانه خالی نمی کرد و از شرکت در آنها خودداری نمی نمود، بلکه حتی در بیشتر جنگ های بیرون از جزیره العرب نیز مشارکت داشت…
مثلاً در فتح مصر که به رهبری و فرمانروایی «ابن اسعد بن ابی سرح» در سال ۲۷ هجری انجام شد، شرکت داشت. همچنین در غزوه طبرستان، هنگامی که اهل آن دیار پیمانی را که در زمان حضرت عمربن خطاب با آن حضرت بسته بودند، شکستند، شرکت کرد…
بار دیگر همراه حضرت علی رضی الله عنه و به ویژه در جنگ جمل و صفین و جنگ خوارج و در مناظره و گفتگو با آنها نیز حضور چشمگیر و مهمی داشته است…
در سال ۴۶ هجری قمری در زمان یزیدبن معاویه در جنگ با رومی ها شرکت نمود. در این جنگ، لشکر مسلمانان در این سرزمین ها نفوذ کردند و به قسطنطنیه رسیدند. در این جنگ ها که ابن عباس شرکت می کرد بزرگانی از قبیل ابن عمر، ابن زبیر رضی الله عنهم هم شرکت داشته اند…
جهاد ابن عباس فقط با شمشیر نبود بلکه با زبان و سخنانش نیز در جبهه های جنگ حضور گسترده ای داشته است. مثلاً در مناظره و گفتگو با خوارج که علیه حضرت علی رضی الله عنه شورش کرده بودند با آنها مبارزه نمود همچنین در راهنمایی و ارشاد حکمرانان و فرومانروایان زمان خود و نیز کسانی که از حکم خلیفه مسلمانان خارج می شدند کوتاهی نمی کرد…
در ترساندن و تشویق مردم به کارهای خوب و نیکو و دوری از کارهای خلاف دستورات خداوند نیز تلاش می کرد و در رابطه با جریاناتی که بر سر حضرت حسن و حسین رضی الله عنهما پیش آمد با معاویه پسر ابوسفیان و مسأله عبدالله بن زبیر با دولت اموی اظهار نظر و عرض اندام کرده است…
رحمت و درود خدا بر این صحابی بزرگ که نمونه کاملی از یک مجاهد بوده است.