شبهاتی پیرامون پیامبر صلی الله علیه وسلم

پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم تنها یک حاکم عادل نبوده‌اند، بلکه یک اسوه و الگوی نیک به شمار می‌روند که در مدت ۲۳ سال توانستند یک امت واحد پدید آورده و جاهلیت و خرافه و شرک و فساد را از دامن اجتماع پاک کنند. ایشان قبل از بعثت مشهور به امانت‌داری و سایر صفات حسنه بوده‌اند و این مسئله مورد اعتراف مستشرقین نیز قرار گرفته است، چنان‌که گفته‌اند: «محمد مشهور به داشتن شخصیتی پسندیده و نیک، و فهم تجاری خوبی بود.»(۱)
آقای دکتر روزبهانی پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم را «شاه عرب»! نامیده‌اند و هذیان‌هایی در کتاب دیگرشان داشته‌اند، اما آیا اسمی جز غرض‌ورزی و تحریف تاریخ را می‌توان بر این گذاشت؟! در عهد مدنی، با این‌که ایشان صاحب حکومت بودند و می‌توانستند مانند کسری و قیصر زندگی کنند، اما زندگی ساده‌ای داشتند و عائشه رضی الله عنها  می‌گوید: «اهل بیت محمد از زمانی که ایشان به مدینه آمد تا زمان وفاتش، سه شب پی‌درپی ازنان گندم سیر نشدند!»(۲)   و نیز أبو موسی رضی الله عنه می‌گوید: «بر پیامبر داخل شدم، ایشان در خانه‌ی خود بر تختی از حصیر خوابیده بود و اثر بافت‌های تخت بر پشت ایشان دیده می‌شد!»(۳)
به راستی کدام یک از شاهان تاریخ این‌گونه زندگی می‌کردند؟! در خصوص غذای آنان نوشته‌اند که «در قصر شاهنشاه، غذاهای مطبوع و گوارا بسیار مورد توجه بود. ازجمله طعام‌هایی که برای پادشاه مهیا می‌کردند یکی خورش شاهی نام داشت که مرکب بود از گوشت گرم و گوشت سرد، و برنج فشرده، برگ معطر و مرغان مسمن و خبیص و طبرزد. دیگر از طعام‌ها خورش خراسانی بود که از گوشت کباب شده به سیخ، و گوشت پخته در دیگ، و کره و عصارات ترکیب می‌یافت.»(۴)   و با این که شاه عرب! بر حصیر می‌خوابیدند و لباسشان پینه بسته بود، می‌بینیم که «جامه‌ی شاهان ساسانی در منتها درجه‌ی شکوه و جلال بود… تاج وی از زر و گوهر نشان بود و به واسطه‌ی یاقوت‌های درشت درخشان شکوه مخصوصی داشت… شلواری زربفت پوشیده بود که با دست بافته بودند و بسیار گرانبها بود.»(۵)
البته آقای دکتر! ابایی از دروغ و خیانت و افترا ندارد و بر آن قاعده‌ی مشهور سیر می‌کند که «الغایه تبرر الوسیله!» و دیگر آن‌که شعور مخاطب را نادیده بگیرد برایش اهمیتی ندارد!
لازم است بدانیم که بسیاری از دانشمندان و صاحب‌نظران غربی که خود مسلمان نبوده‌‎اند، پیامبر اسلام صلی الله علیه وسلم را بزرگ‌ترین مرد تاریخ دانسته و به مدح ایشان پرداخته‌اند. چنان‎که ویل دورانت در این رابطه می‌نویسد: «اگر بزرگی را به میزان اثر مرد بزرگ در مردمان باشد، باید بگوییم محمد از بزرگترین بزرگان تاریخ است. وی درصدد بود سطح معنویات و اخلاقی قومی را که از گرمای هوا و خشکی صحرا به ظلمات توحش افتاده بودند اوج دهد، و در این زمینه توفیقی یافت که از همه مصلحان دیگر بیشتر بود.»(۶)
خوش‌تر آن باشد که سر دلبران       گفته آید در حدیث دیگران

اکنون شبهاتی که جناب دکتر! روزبهانی از اسلاف خود به عاریه گرفته‌اند را بررسی می‌کنیم و به بیان بطلان آن‌ها می‌پردازیم
—————————
۱. زندگانی محمد، ص ۸
۲ . صحیح البخاری، ج ۷، ص ۷۵
۳. همان، ج ۵، ص ۱۵۵
۴ . تاریخ اجتماعی ایران، ج ۱، ص ۶۴۷
۵ . تاریخ تمدن ایران ساسانی، ص ۲۶
۶. تاریخ تمدن، ج ۴، ص ۲۲۲