اهل ذمه

اهل ذمه همان اهل کتاب، پیروان موسی و عیسی علیهماالسلام می باشند. اما تنها در مواردی خاص با مجوسیان همان رفتاری می شود که با اهل کتاب می شود. از مجوسیان جزیه گرفته شده و با زنان شان ازدواج نمی شود و ذبایح شان خورده نمی شود.
اما مشرکان هیچ عهد و پیمان و امانی نزد خداوند و رسولش و مومنان ندارند. مشرکی که در سرزمین های اسلامی ساکن است، اسلام بروی عرضه می شود که یا اسلام می-آورد و یا از سرزمین های اسلام سفر می کند یا اینکه کشته می شود. چراکه اسلام به شرک و بت پرستی اجازه نمی دهد چراکه درآنها ظلم و تجاوز می باشد.
اما اهل کتاب در این سه مورد به ترتیب اختیار دارند: اسلام را بپذیرند یا جزیه پرداخت کنند و یا وارد جنگ شوند.
۱- خداوند متعال می فرماید: «قَاتِلُواْ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللهِ وَلاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَلاَ یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللهُ وَرَسُولُهُ وَلاَ یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْکِتَابَ حَتَّى یُعْطُواْ الْجِزْیَهَ عَن یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ» (توبه: ۲۹)
«با کسانی از اهل کتاب که نه به الله و نه  به روز قیامت ایمان دارند و نه آنچه را الله و رسولش حرام کرده، حرام می‌دانند و نه دین حق را می‌پذیرند، بجنگید، تا زمانی که با ذلت و خواری به دست خویش جزیه بدهند».
۲- خداوند متعال می فرماید: «وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَکُونَ فِتْنَهٌ وَیَکُونَ الدِّینُ لِلّهِ فَإِنِ انتَهَواْ فَلاَ عُدْوَانَ إِلاَّ عَلَى الظَّالِمِینَ» (بقره: ۱۹۳)
«و با آنها جنگ کنید تا فتنه (شرک) باقی نماند و دین (خالصانه) از آن الله گردد. پس اگر دست برداشتند، تجاوز جز بر ستمکاران روا نیست».
۳- خداوند متعال می فرماید: «لاَ یَرْقُبُونَ فِی مُؤْمِنٍ إِلاًّ وَلاَ ذِمَّهً وَأُوْلَئِکَ هُمُ الْمُعْتَدُونَ * فَإِن تَابُواْ وَأَقَامُواْ الصَّلاَهَ وَآتَوُاْ الزَّکَاهَ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَنُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ» (توبه: ۱۰-۱۱)
«درباره هیچ فرد مؤمنی خویشاوندی و پیمان را رعایت نمی‌کنند و آنان مردمی تجاوز کاراند. پس اگر توبه کنند و نماز را بر پا دارند و زکات را بدهند، برادران دینی شما هستند و ما آیات خود را برای گروهی که می‌دانند بیان می‌کنیم».