حکم جهاد در راه خدا

جهاد در راه خدا فرض کفایه می باشد؛ چون عده ای به اندازه ی کفایت به آن بپردازند، از عهده ی دیگران ساقط می شود. و در حالت های زیر، جهاد در راه خدا به هرکسی توان آن را داشته باشد، واجب می شود.
۱- چون برای جنگ صف آرایی شود.
۲- چون امام مسلمانان اعلان نفیر عام کند.
۳- چون دشمن شهرش را محاصره کند.
۴- چون به وجود او در جنگ نیاز باشد مانند کسی که پزشک است یا خلبان و… .
خداوند متعال می فرماید: «انْفِرُواْ خِفَافاً وَثِقَالاً وَجَاهِدُواْ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنفُسِکُمْ فِی سَبِیلِ اللهِ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَّکُمْ إِن کُنتُمْ تَعْلَمُونَ» (توبه: ۴۱)
«سبکبار و گرانبار (همگی برای جهاد) کوچ کنید و با اموال‌تان و جان‌های تان در راه الله جهاد کنید، این برای شما بهتر است، اگر بدانید».
خداوند متعال می فرماید: «وَقَاتِلُواْ الْمُشْرِکِینَ کَآفَّهً کَمَا یُقَاتِلُونَکُمْ کَآفَّهً وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللهَ مَعَ الْمُتَّقِینَ» (توبه: ۳۶) «و دسته‌ جمعی با مشرکان بجنگید، همانگونه که آنها دسته ‌جمعی با شما می‌جنگند و بدانید که الله با پرهیزگاران است».

گاهی جهاد در راه خدا با جان و مال واجب است و این برای کسی است که توانایی جانی و مالی دارد و گاهی تنها با جان واجب می شود و آن برای کسی است که مال ندارد و گاهی تنها با مال واجب می شود و این در صورتی است که انسان توانایی جسمی برای جهاد نداشته باشد.
۱- خداوند متعال می فرماید: «وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لاَ تَکُونَ فِتْنَهٌ وَیَکُونَ الدِّینُ لِلّهِ فَإِنِ انتَهَواْ فَلاَعُدْوَانَ إِلاَّ عَلَی الظَّالِمِینَ» (بقره: ۱۹۳)
«و با آنها جنگ کنید تا فتنه (شرک) باقی نماند و دین (خالصانه) از آن الله گردد. پس اگر دست برداشتند، تجاوز جز بر ستمکاران روا نیست».
۲- از انس روایت است که رسول خدا فرمودند: «با اموال و جان ها و زبان تان با مشرکین جهاد کنید».