وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
هدف اول:
اقامه حجت الهی بر خلقش
طوری که الله متعال می‌فرماید:
﴿رُّسُلٗا مُّبَشِّرِینَ وَمُنذِرِینَ لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى ٱللَّهِ حُجَّهُۢ بَعۡدَ ٱلرُّسُلِۚ﴾ [النساء: ۱۶۵].
«پیامبرانی که بشارت‌دهنده و بیم‌دهنده بودند، تا بعد از (آمدن) این پیامبران برای مردم بر الله حجتی نباشد و الله پیروزمند حکیم است».
هدف دوم:
انجام وظیفه دعوتگر و معذوربودن وی به درگاه الله متعال با عملی‌نمودن امر دعوت و انجام آنچه بر او واجب است.
طوری که الله متعال می‌فرماید:
﴿وَإِذۡ قَالَتۡ أُمَّهٞ مِّنۡهُمۡ لِمَ تَعِظُونَ قَوۡمًا ٱللَّهُ مُهۡلِکُهُمۡ أَوۡ مُعَذِّبُهُمۡ عَذَابٗا شَدِیدٗاۖ قَالُواْ مَعۡذِرَهً إِلَىٰ رَبِّکُمۡ وَلَعَلَّهُمۡ یَتَّقُونَ١۶۴﴾ [الأعراف: ۱۶۴].
«و (به یاد آور) هنگامی را که گروهی از آن‌ها (به گروه دیگر) گفتند: “چرا گروهی را اندرز می‌دهید که الله آن‌ها را هلاک یا به عذاب شدیدی گرفتارشان خواهد کرد؟!” گفتند: «تا ما را نزد پروردگارتان عذری باشد، و شاید آن‌ها تقوا پیشه کنند».
پس مقصد اولی که همان معذوربودن نزد الله متعال و انجام وظیفه شان است را مقدم دانستند.
هدف سوم:
به این امید که شخص دعوت شده، از این دعوت سود ببرد، و آنچه را سبب رهایی از عذاب الهی می باشد را قبول نموده و به سبب آن توفیق کسب اجر و ثواب را حاصل نماید.
طوری که آیۀ ۱۶۴ سورۀ اعراف به این امر دلالت دارد:
﴿وَلَعَلَّهُمۡ یَتَّقُونَ١۶۴﴾
«و شاید آن‌ها تقوا پیشه کنند».
و دانستن مقاصد دعوت در صادرنمودن حکم بر مشروعیت وسایل دعوت امروزی کمک می‌کند، اگر این وسایل مقاصد دعوت را محقق سازد پس از وسایل مشروع به شمار می‌آیند.
و هر وسیله‌ای که در ذات خود موردی را حمل کند که شرعا ممنوع است؛ یا اینکه با استفاده از آن، فساد بزرگ‌تری به بار می‌آید، پس این وسیله مقاصد دعوت را محقق نمی‌سازد و از وسایل مشروع شمرده نخواهد شد.