آگاهی از مقام انسانیت

مولانا به این حد از ارشاد مردم اکتفا نکرده می گوید : انسان مظهر صفات الهی و آینه تمام نمائی است که آیات خداوندی در او متجلی گردیده و هر چه از کمالات و محاسنی که در وجود انسان دیده می شود تبلور صفات خداوندی است مانند انعکاس نور ماه تابان در آب زلال:

آدم اصطر لاب اوصاف علو است
 وصف آدم  مظهر آیات  اوست
 
هرچه دروی می نمایدعکس اوست
 همچو عکس  ماه اندر  آبجوست

خلق را چون آب دان صاف وزلال
 اندر او تابان صفات  ذوالجلال

 علمشان و عدلشان و لطفشان
چون ستاره چرخ در آب روان

مولانا پس از تعریف و شناساندن چهره واقعی انسان باز هم احساس می کند که حق این موضوع مهم و دقیق به طور کامل ادا نشده و آنگونه که می باید انسان را معرفی نکرده است اینجاست که با صراحت اعلام می دارد

  گر  بگویم  قیمت  آن  ممتنع
 من بسوزم هم بسوزد مستمع

 منبع : تزکیه و احسان ؛ امام سید ابوالحسن علی ندوی؛ص(۱۳۵)