وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
خداوند سبحانه وتعالی میفرماید:
﴿قُلۡ یَجۡمَعُ بَیۡنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ یَفۡتَحُ بَیۡنَنَا بِٱلۡحَقِّ وَهُوَ ٱلۡفَتَّاحُ ٱلۡعَلِیمُ﴾ [سبأ: ۲۶]
(بگو: پروردگارمان ،ما را (در روز رستاخیز) گرد می‌آورد و سپس در میان ما به حق داوری میکند. تنها او داور آگاه (از کارهای ما و شما) است.)
فتّاح صیغه مبالغه و یعنی: بسیار گشاینده.
فتّاح جل جلاله صاحب کلید هر مشکل و ناراحتی و نیازی میباشد.
فتّاح جل جلاله گرههای مادّی و معنوی و درهای رحمت و مهربانی و توفیق و الهام را باز میکند. خزانه های رحمتش را بر روی مخلوقاتش می گشاید و با هدایتش هر مشکلی را بر طرف می نماید و باب مغفرت و عفو را برای گناهکاران باز می کند.
الفتاح جل جلاله کسی است که کارهای پیچیده و مشکل را آسان و قابل حل می کند و حقیقت را آشکار می نماید و امور سخت و دشوار را آسان می گرداند .
فتاح کسی است که کلید آسمانها و زمین نزد اوست.خداوند جل جلاله می فرماید :
«ﻭَﻋِﻨْﺪَﻩُ ﻣَﻔَﺎﺗِﺢُ ﺍﻟْﻐَﻴْﺐِ ﻻَ ﻳَﻌْﻠَﻤُﻬَﺎ ﺇِﻻَّ ﻫُﻮَ ۚ ﻭَﻳَﻌْﻠَﻢُ ﻣَﺎ ﻓِﻲ ﺍﻟْﺒَﺮِّ ﻭَﺍﻟْﺒَﺤْﺮِ ۚ ﻭَﻣَﺎ ﺗَﺴْﻘُﻄُ ﻣِﻦْ ﻭَﺭَﻗَﺔٍ ﺇِﻻَّ ﻳَﻌْﻠَﻤُﻬَﺎ ﻭَﻻَ ﺣَﺒَّﺔٍ ﻓِﻲ ﻇُﻠُﻤَﺎﺕِ ﺍﻷَْﺭْﺽِ ﻭَﻻَ ﺭَﻃْﺐٍ ﻭَﻻَ ﻳَﺎﺑِﺲٍ ﺇِﻻَّ ﻓِﻲ ﻛِﺘَﺎﺏٍ ﻣُﺒِﻴﻦٍ»
و کلیدهای غیب نزد اوست؛ و جز او کسی آنها را نمی داند، آنچه را در خشکی و دریاست می داند، و هیچ برگی ( از درختی) نمی افتد؛ مگر اینکه آن را می داند، و نه هیچ دانه ای در تاریکیهای زمین و نه هیچ تر و خشکی (وجود دارد) مگر اینکه در کتابی آشکار ( لوح محفوظ ثبت) است.
الفتاح سبحانه وتعالی درهای رزق وروزی را در آسمان می گشاید تا باران شروع به بارش کند و نواحی مختلف زمین به سبب آن زنده گردد.
الله جل جلاله می فرماید:
«ﻓَﻔَﺘَﺤْﻨَﺎ ﺃَﺑْﻮَﺍﺏَ ﺍﻟﺴَّﻤَﺎءِ ﺑِﻤَﺎءٍ ﻣُﻨْﻬَﻤِﺮٍ»
آنگاه درهای آسمان را با آبی (فراوان و) فروریزنده گشودیم.
مؤمن از فتّاح بودن خداوند جل جلاله می آموزد که کلید خزائن و حل مشکلات و نیازها فقط در دست خداوند میباشد و برای باز کردن هر دری از مشکلات و نیازهایش فقط باید متوجه فتّاح جل جلاله باشد و همچنین مؤمن یقین دارد در صورتیکه خداوند دری را باز کند کسی توانایی بستنش را ندارد و دری که وی ببندد کسی را توانایی باز کردن نیست پس ضرر و نفع را فقط از جانب وی میداند و یقین دارد که ایمان، تقوا، دعا و توکّل کلیدهای حل مشکلات میباشند.
و بهره انسان از اسم فتّاح آنکه بیاموزد که گره گشای مشکلات خود و مردم باشد واین که شخص نیز باب خیر و خوشی در آنچه به دنیا و آخرت بندگان خدا سود می رساند ، بگشاید .