وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
از «عبد» اگر معنی عبادت‌کننده یعنی بنده‌ی تحت امرِ مسخَّر گرفته شود، شامل همه‌ی مخلوقات چه در عالَم بالا و چه در عالَم دنیا می‌شود. عاقل و غیرعاقل، تر و خشک، متحرک و ساکن و ظاهر و پوشیده، مؤمن و کافر، خوب و بد و… همه‌ی آفریدگان خداوند و تحت پرورش او و مسخر امرش و تحت تدبیر اویند و برای هر کدام از آن‌ها صورتیست که بر آن صورت شکل می‌یابند و محدود به حدی هستند که او تعیین کرده است و همه‌ی آن‌ها به سمت اجل خود در حرکتند و از آن مثقال ذره‌ای تجاوز نمی‌کنند
﴿ذَٰلِکَ تَقۡدِیرُ ٱلۡعَزِیزِ ٱلۡعَلِیمِ﴾ [یس: ۳۸]
«این محاسبه و اندازه‌گیری و تعیین خدای بس چیره و توانا و آگاه و دانا است»
تقدیر عزیز علیم و تدبیر عادل حکیم اینگونه است.
و اگر مراد از آن، بنده عبادت‌گزار و دوستدار و متواضع درگاه الهی گرفته شود، این مفهوم ویژه مؤمنانی است که بندگان گرامی و اولیاء متقی خداوند هستند که هیچ ترسی بر آنان نیست و غم و اندوهی بدیشان دست نخواهد داد.