عنِ ابْنِ عَبَّاسٍ رَضِیَ الله عَنْهُمَا: أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ خَرَجَ وَمَعَهُ بِلالٌ، فَظَنَّ
أَنَّهُ لَمْ یُسْمِعِ النِّسَاءَ فَوَعَظَهُنَّ وَأَمَرَهُنَّ بِالصَّدَقَهِ، فَجَعَلَتِ الْمَرْأَهُ تُلْقِی الْقُرْطَ وَالْخَاتَمَ، وَبِلالٌ یَأْخُذُ فِی طَرَفِ ثَوْبِهِ.
(بخارى: ۹۸)
ترجمه :
ابن عباس رضی الله عنهما روایت می کند که: رسول الله همراه بلال از مسجد بیرون شد و گمان نمود که زنها وعظ و ارشاد او را نشنیده اند.
بار دیگر به وعظ و راهنمایی آنان پرداخت و آنها را امر به صدقه دادن نمود. زنان شروع به انداختن گوشواره ها و انگشتر هایشان نمودند. و بلال آنها را در دامنش جمع آوری می نمود.