غبطه خوردن در علم وحکمت

عنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَسْعُودٍ  قَالَ: قَالَ النَّبِیُّ : «لا حَسَدَ إِلا فِی اثْنَتَیْنِ: رَجُلٌ آتَاهُ اللَّهُ مَالاً فَسُلِّطَ عَلَى هَلَکَتِهِ فِی الْحَقِّ، وَرَجُلٌ آتَاهُ اللَّهُ الْحِکْمَهَ فَهُوَ یَقْضِی بِهَا وَیُعَلِّمُهَا» 
(بخارى:۷۳)
ترجمه:
از عبدالله بن مسعود  روایت است.
 که نبی اکرم  فرمود: « غبطه جایز نیست مگر در دو مورد. یکی، شخصی که خداوند به او مال و ثروت داده و به او همت بخشیده است تا آن را در راه خدا خرج کند.
 دوم، کسی که خداوند به او علم و معارف شرعی عنایت فرموده و او از علم خود، دیگران را بهره‏مند می سازد و با عدالت، قضاوت می‏کند»