قرائت قرآن با صدای بلند

در روز جمعه مساجد نوار قرآن با صدای بلند پخش می کنند که قطعاً چنین امری بدعت می باشد که لازم است ترک شود وسبب آن مشوش کردن و آزار دادن مجاورین مسجد و چه بسا سبب ناسزا گویی و توهین و یا بد بین شدن آنها به مساجد و نماز جمعه شود!  در صورتی که زمان پیامبر صلی الله علیه وسلم، اذان برای اعلام کردن به مردم کافی بود.

این پخش کردن قرائت قرآن یا اذکار دیگر از دستگاه های صوتی سبب تشویش نمازگزاران یا سایر افرادی است که مشغول تلاوت هستند. به اضافه اینکه نه در عهد پیامبر صلی الله علیه وسلم و نه صحابه و ائمه نبوده است.

امام مالک و احمد از بیاضی فروه بن عمرو رضی الله عنه روایت میکنند که پیامبر صلی الله علیه وسلم  فرمود: « إِنَّ الْمُصَلِّیَ یُنَاجِی رَبَّهُ فَلْیَنْظُرْ بِمَا یُنَاجِیهِ بِهِ وَلَا یَجْهَرْبَعْضُکُمْ عَلَى بَعْضٍ بِالْقُرْآنِ »                  
یعنی:  «بی گمان نمازگزار در نماز، با پروردگار خویش راز و نیاز و مناجات می کند، متوجه باشد که با وی چه می گوید و چه مناجاتی را عرضه می دارد، و بعضی از شما صدای خود را با قرائت قرآن بر صدای دیگران بالا نبرد و بلند نکند»

همچنین ابو سعید خدری رضی الله عنه روایت می کند: پیامبر صلى الله علیه وآله وسلم در مسجد اعتکاف کرده بود، شنید که مردم با صدای بلند قرآن را می خوانند، او پرده را کنار زد و فرمود:« أَلَا إِنَّ کُلَّکُمْ مُنَاجٍ رَبَّهُ فَلَا یُؤْذِیَنَّ بَعْضُکُمْ بَعْضًا وَلَا یَرْفَعْ بَعْضُکُمْ عَلَى بَعْضٍ فِی الْقِرَاءَهِ أَوْ قَالَ فِی الصَّلَاهِ »                            
یعنی: آگاه باشید که بی گمان همه شما در حال مناجات با پروردگار خود هستید، بنابر این همدیگر را نیازارید و صدای خود را در قرائت قرآن آنچنان بلند نکنید که مزاحم قرائت دیگران باشید. (به روایت ابوداود و نسائی و بیهقی و حاکم که آن را بشرط شیخین «صحیح» دانسته است) پس این کار مخالف با احادیث صحیح می باشد.  

شیخ الإسلام إبن تیمیه رحمه الله می فرماید:« وَلَیْسَ لِأَحَدِ أَنْ یَجْهَرَ بِالْقِرَاءَهِ بِحَیْثُ یُؤْذِی غَیْرَهُ کَالْمُصَلِّینَ » (۶۴/۲۳)

یعنی: برای هیچ کس جایز نیست با تلاوت قرآن صدایش را بلند کند که سبب آزار دیگران یا نماز گزاران شود.

همین توضیحات را «اللجنه الدائمه للبحوث العلمیه والإفتاء» (۱۹۸/۴) بیان فرموده و آن را جایز نمی دانند. والله أعلم.