گناه دروغ‌ گویی

دروغ: که در عربی کذب گفته می‌شود: به معنای خلاف واقعیت است.
دروغ گفتن ازجملۀ بد‌ترین خصلت ومذموم‌ترین عادت است، که حد و نهایت ندارد. زیرا که دروغ در زبان و عمل ظاهر می‌گردد، و به جز خدا هیچ کسی نمیداند. چون دروغگو میخواهد جوهر زیبای حقیقت را تبدیل، ودروغ خویش را در آن اظهار کند. بناءً قرآن کریم از این عمل زشت منع و این اخلاق بد را در ردیف بُت پرستان قرار داده می‌فرماید:

﴿فَٱجۡتَنِبُواْ ٱلرِّجۡسَ مِنَ ٱلۡأَوۡثَٰنِ وَٱجۡتَنِبُواْ قَوۡلَ ٱلزُّورِ ٣٠﴾ [الحج: ۳۰]

یعنی: از پرستش پلیدها. یعنی بتها دوری کنید، و از گفتن دروغ بپرهیزید.

۲- دروغگو و کافرمورد هدایت خدا قرار نمی‌گیرد، چنانچه می‌فرماید:

﴿إِنَّ ٱللَّهَ لَا یَهۡدِی مَنۡ هُوَ کَٰذِبٞ کَفَّارٞ ٣﴾ [الزمر: ۳].
خداوند هدایت نمی‌کند آنکه را که دروغگو ونا سپاس باشد.

۳- مراتب دروغ به تناسب اشخاص فرق می‌کند، هردروغ که زیان آن بیشتر باشد، نهی ازآن شدیدتروگناه آن بزرگتراست، واین نوع دروغ از جملۀ گناهان کبیره می‌باشد، چنانچه رسول الله ﷺ می‌فرماید:

«ثَلاَثَه ٌ لاَ یَنظُرُ اللهُ إلَیهِم وَ لاَ یَُزَکِهِم وَ لَهُم عَذَابٌ شَدِیدٌ: شَیخٌ زَان ٍ وَ مَلِکٌ کذَابٌ وَعَائلٌ مُستَکبِرٌ».
یعنی: سه گروه هستند که خداوند در روز قیامت با آنان سخن نمی‌گوید و عذاب سخت دارند: پیرزنا کار، حاکم (قدرتمند) دروغگو، فقیر متکبّر.