وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
سوره انبیاء
﴿وَأَیُّوبَ إِذۡ نَادَىٰ رَبَّهُۥٓ أَنِّی مَسَّنِیَ ٱلضُّرُّ وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّحِمِینَ﴾ [الأنبیاء: ۸۳]
«ایّوب را (یاد کن) بدان گاه که (بیماری او را از پای در آورده بود، و در این وقت) پروردگار خود را به فریاد خواند (و عاجزانه گفت: پروردگارا!) بیماری به من روی آورده است و تو مهربانترین مهربانانی.»
سیدنا ایّوب علی نبینا وعلیه الصلاه والسلام با کمال ادب و احترام به خداوند سبحانه می فرماید
﴿أَنِّی مَسَّنِیَ ٱلضُّر ) ُّ
یعنی بیماری به من روی آورده
به خدا نمی گوید تو مرا مریض کردی در حالی که مریضی و شفا از طرف خداست و می گوید به من مریضی رسیده. آنگاه برای تغیییر حال خود دعا نمیکند، تا شکیبائی خود را در برابر بلا نشان دهد. همچنین به پروردگار خود چیزی پیشنهاد نمیکند، و فقط می فرماید (وَأَنتَ أَرۡحَمُ ٱلرَّحِمِینَ)
یعنی تو مهربانترین مهربانانی
تا ادب لازم را با خدای خویش داشته باشد و احترام را بجای آورد.
سیدنا ایّوب علی نبینا وعلیه الصلاه و السلام نمونۀ شکیبائی است که از رسیدن بلا و جانش به لب نمیرسد، و امروز صبر زیاد او ضرب المثل گردیده است، حتّی سیدنا ایّوب علی نبینا وعلیه الصلاه والسلام از این هم خودداری میکند که رفع بلا و دفع زیان خود را از خدا بطلبد. کار خود را به خود خدا واگذار می کند، چون اطمینان دارد خدا از حال زار او خبر دارد و بی نیاز از دعا و طلب است.