ماز، نتایج بزرگ و ارزشمندی دارد؛ از جمله اینکه الله متعال در آیهای میفرماید:
﴿إِنَّ ٱلصَّلَوٰهَ تَنۡهَىٰ عَنِ ٱلۡفَحۡشَآءِ وَٱلۡمُنکَر﴾ [العنکبوت: ۴۵]
بیگمان نماز از کارهای زشت و ناپسند باز میدارد.
﴿ٱلۡفَحۡشَآءِ﴾ یعنی گناهان بسیار زشت مانندِ زنا و همجنسبازی و امثال آن.
﴿وَٱلۡمُنکَر﴾ یعنی سایر کارهای زشت و ناپسند که در زشتی و ناپسندی به پایهی فواحش نمیرسد.
بههر حال، نماز از کاری بسیار زشت و ناپسند باز میدارد.
اما چه زمانی؟
زمانی که نماز، نمازی درست و بهکاملترین شکل باشد. از اینرو میبینیم که هرچند نماز میخوانیم، اما هیچ دگرگونی و تحولی در دلهایمان احساس نمیکنیم و دلهایمان آنگونه که باید، نسبت به کارهای زشت و ناپسند، بیرغبت نیست یا آنها را بد نمیداند. زیرا نمازی که میخوانیم، نمازی نیست که از کارهای زشت و ناپسند باز بدارد؛ وگرنه، کلام الله، و وعدهاش حق است و بیگمان نماز از کارهای زشت و ناپسند باز میدارد. لذا هنگامیکه ارادهی گناه میکنی یا قلبت به معصیتی رغبت و گرایش مییابد، همینکه نماز میخوانی، آن علاقه یا وسوسه بهکلی از میان میرود؛ البته بهشرطی که نمازی که از تو خواسته شده است و نمازی که برای الله جل جلاله میخوانی، نمازی کامل باشد. بنابراین بر ما واجب است که به نمازمان اهمیت دهیم و در حدّ توان خویش آنرا به بهترین شکل ممکن، با رعایتِ ارکان، شرایط، واجبات و مستحباتش بهجای آوریم. چنین نمازی از کارهای زشت و ناپسند باز میدارد.