توضیحی مختصر، پیرامون کلمه بیعت

بیعت در فرهنگ اعراب بر چند نوع بوده است: بیعت حرب و بیعت زنان و بیعت خرید و فروش و بیعت امان و بیعت خلافت و… در برخی کتب اهل سنت آمده که مردم پس از سخنان نبی اکرم با علی بیعت کردند ولی هیچکدام نگفته‌اند بیعت خلافت. ریشه مشکل به همان نگاه همیشگی شیعه بر می‌گردد که به وقایع به صورت منفک و گزینشی نگاه می‌کند ما اگر کمی به عقب بر گردیم خواهیم دید چند روز قبل، حضرت علی با سپاه یمن و خالد ابن ولید و… بر سر غنایم درگیری لفظی و حتی فیزیکی داشته‌اند. این عده با ایشان قهر می‌کنند و دشمن می‌شوند و در مجمع حج، بازار شایعه داغ می‌شود. به مرور تا غدیر خم این شایعات و دشمنی‌ها به اوج خود می‌رسد و پیامبر  صلی الله علیه و سلم پس از اقامه نماز ظهر و سخنرانی و تکرار موضوعاتی که در عرفه و چند روز قبل گفته بودند برای پایان دادن به این شایعات و دشمنی‌ها می‌فرمایند: هرکس مرا دوست دارد باید علی را هم دوست داشته باشد خدایا دوست داشته باش هر که او را دوست دارد و دشمن باش هر که او را دشمن دارد. و پس از آن، مردمی که با علی قهر کرده بودند یا دلخوری بین آنها با علی بوده با او مصافحه می‌کنند و دست می‌دهند (بیعت) و آشتی می‌کنند.