وفات در حال احرام

عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ – رضى الله عنهما – أَنَّ رَجُلاً کَانَ مَعَ النَّبِىِّ -صلى الله علیه وسلم- فَوَقَصَتْهُ نَاقَتُهُ وَهُوَ مُحْرِمٌ فَمَاتَ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله علیه وسلم- « اغْسِلُوهُ بِمَاءٍ وَسِدْرٍ وَکَفِّنُوهُ فِى ثَوْبَیْهِ وَلاَ تَمَسُّوهُ بِطِیبٍ وَلاَ تُخَمِّرُوا رَأْسَهُ فَإِنَّهُ یُبْعَثُ یَوْمَ الْقِیَامَهِ مُلَبِّیًا ».

متفق علیه

پسر عباس (رَضِیَ اللّٰهُ عَنهُما) می گوید :
مردی که همراه پیامبر(صَلَّی اللّٰهُ عَلیهِ وَآلِهِ وَ سَلَّمَ) در حال احرام بود از شتر افتاد و وفات نمود.
رَسُولُ اللَّه(صَلَّی اللّٰهُ عَلیهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ)فرمود :
او را با آب وسدر بشوید ودر لباس احرامش دفن کنید وخوشبویش نکنید و سرش را نپوشانید چرا که روز قیامت لبیک گویان مبعوث می شود.

به نقل از صحیح بخاری {۱۷۱۹}
وصحیح مسلم {۲۰۹۳}