«هرگاه در به کار بستن معلومات خود سهل انگاری کنیم، و مصداق “دانای بیعمل” شویم. اینجاست که دروازهی آفاتِ زبانی را بر خود گشودهایم، آفاتی چون: بدگویی و عیب جویی، سُخریه و استهزاء، غیبت، مناقشات نکوهیده، نقدهای ویرانگر، تخریب شخصیتها.»
{ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ } ای مؤمنان! چرا سخنی میگوئید که خودتان به آن عمل نمیکنید؟