معتزله دو صفت سمع (شنوایی) و بصر (بینایی) را به علم تأویل می کنند

خیر بلکه معتزله دو صفت شنوایی و بینایی را به علم تاویل می‌‌‌‌‌‌کنند، در واقع تعطیل و رد صفات چیزی جز این نیست. معتزله می‌‌‌‌‌‌گویند: «هیچ چیز همانند او نیست» خداوند از داشتن همانند پاک است لذا در مسئله تنزیه (منزه دانستن) با ما متفق هستند، اما در تنزیه – همان طور که پیش‌تر اشاره شد – غلو کردند و می‌‌‌‌‌‌گویند منظور از شنوا و بینا بودن، علیم بودن او تعالی است، این گونه دو صفت شنوایی و بینایی خداوند را رد و تعطیل کردند.