وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
پیامبر صلی الله علیه وسلم فرمودند:
«من علق شیئاً وکل إلیه»
«هر کس آویزی ببندد، (از توکل بر خداوند بازمانده) بدان آویز موکول میگردد»
پیامبرصلی الله علیه وسلم در بعضی از سفرهایش کسانی را می‌فرستاد تا آنچه از انواع این آویزها را که به گردن حیوانات انداخته‌اند، از بین برند.
همچنین فرموده است که:
«إن الرقی والتائم و التوله شرک»
«همانا رقیه و مهرههای چشم زخم و تِوْلَه جزء شرک است»
و فی روایه «من تعلق تمیمه فقد اشرک» [احمد۴/۱۵۶]
و می‌فرماید: «هر کس مهره‌ای را به خود بیاویزد مرتکب شرک شده است»
و به کسی که در دست او حلقه‌ای دیده بود، فرمود:
«این چیست؟ جواب داد از طرف واهنه است.
فرمود:
انزعها فإنها لا تزیدک إلا وهناً فإنک لو مت و هی علیک ما أفلحت أبداً»
[ابن ماجه۲/۱۱۶۷]
«آنرا دور بیانداز که جز از وهن و سستی و ذلت چیز دیگری برای تو به دنبال نمی‌آورد و اگر بر آن بمیری، هیچگاه فلاح و رستگاری نمی‌یابی».
و حذیفه رضی الله عنه ، پارچه ی تبرکی را از دست شخصی درآورد در حالیکه آیه‌ی زیر را می‌خواند.
(وَ مَا یُؤمِنُ أکثَرُهُم بِاللهِ إلاَّ وَ هُم مُشرِکُون)یوسف ۱۰۶
«و بیشترشان به خدا ایمان نمىآورند جز اینکه [با او چیزى را] شریک مىگیرند».
همچنین سعید بن جیبر رحمه الله می‌فرماید:
«من قطع تمیمه من انسان کان کعدل رقبه»
[فتح المجید۱۴۳]
«هر کس مهره‌ای را از دست کسی قطع کند، ثواب آن مانند آزاد کردن برده‌ایست».