از سخنان امام ابن القیّم (ت: ۷۵۱ه) رحمه الله
محبّت، الفت واشتیاق به الله و دیدارش، به مانند وزش نسیم خنکی بر قلب می ماند که آن را از تعلق به زرق و برق دنیا آسوده و رها می سازد.
آن کس که قلبش را محل یاد و ذکر الله قرار دهد، انس گیرد و آرامش پیدا کند، و آن کس که آن را محل تعلق به مردمان قرار دهد بی تاب شده و پریشانی، زندگی را بر او سخت کند.
محبّت و دوستی الله در قلبی جای نمی گیرد که به دنیا محبّت و تعلق دارد؛ مگر هنگامیکه شتر از سوراخ سوزن بگذرد.
” الشوق إِلَى الله ولقائه نسیم یهب على الْقلب یروح عَنهُ وهج الدُّنْیَا، من وطّن قلبه عِنْد ربه سکن واستراح وَمن أرْسلهُ فِی النَّاس اضْطربَ وَاشْتَدَّ بِهِ القلق، لَا تدخل محبَّه الله فِی قلب فِیهِ حب الدُّنْیَا إِلَّا کَمَا یدْخل الْجمل فِی سم الابره “.
(الفوائد: صفحۀ ۹۸)