اولین وظیفه واجب انسانی، محبت و مودت نسبت به بینوایان و یتیمان و بچههای بیسرپرست و زنان و پیرزنان و فقرا و خدمتگذاران و مظلومین است که مسلمانان باید شرکت فعال در چارهجویی گرفتاریها و مشکلات و دفع مضرّات وارده و نواقص مالی آنان را داشته باشند و کوشش به هر وسیلۀ ممکن برای رفاه و پیشرفت آنان بشود که این وظیفه از نظر اسلام واجب و موجب رضایت و خشنودی الهی است.
خداوند متعال به بندگانی که دارای رحم و محبت هستند رحم مینمایند:
پس آیا وقتی که دلها سنگ شدند و جگرها کینهدار و منکر به قیامِ این واجب انسانی شدند، وقت آن نیست که به این سنگدلان اعلام شود که شما از گروه سعادتمندان نیستید.
حضرت صلی الله علیه و سلمفرمود: «رحمت الهی فقط از قلب انسانهای سنگدل و سرسخت بیرون میرود».
و بازهم فرموده است: «دوستی و مهربانی و رحم کنید تا به شما رحم شود، مسامحه و گذشت کنید تا از شما عفو و گذشت شود. وای برای کسانی که سخنی را میشنوند و به آن عمل نمیکنند و عذاب سخت برای کسانی که کردار زشت خودشان را میدانند و بر آن اصرار میورزند خواهد بود».