احسان دو معنی دربر دارد

(الف): استواری بر نیکی‌کردن: گفته می‌شود؛ فلان شخص رفتارش خوب است، وقتی که درستکار و امین باشد. خداوند متعال می‌فرماید:

﴿ٱلَّذِیٓ أَحۡسَنَ کُلَّ شَیۡءٍ خَلَقَهُۥ﴾ [السجده: ۷].

«همانکس که هرچیز را آفریده نیکو آفریده است».

(ب): نعمت بخشیدن و به کسی نیکی کردن

همچنانکه شاعر گفته است:

نسبت به مردم نیکی کن تا دل‌هایشان مطیع تو باشد
 چه بسا نیکوکاری انسان را بنده خود می‌گرداند