استقامت و پایداری موجب ترقی است و انسان را به اوج کمال میرساند، عقل و دل را از تمایل به اعمال زشت بازمیدارد و از ورود به راههای فساد و تباهی در دل و جان جلوگیری میکند.
هرزمان اشتیاق و رغبت برای استقامت، در جامعه ایجاد و به آن اهمیت داده شد، آن اجتماع دارای ارزش و امنیت و صلاح است.
اگر در جامعه استقامت نباشد و میل به استقامت ضعیف شود، روی آوردن به خیر و نیکی در آن جامعه هم ضعیف میشود. و باعث میشود انسان در منجلاب گناه و افشای منکرات بیفتد که همواره انسان ذلیل و خوار و حریت و استقلال و آزادی نابود میشود. از نظر اسلام استقامت در رأس همه امور است و بسیار به آن اهتمام و توجه شده است.