وب سایت اختصاصی اهل سنت و جماعت ایران زمین
ﻭﻇﯿﻔﻪ ﻫﺮ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﺗﺒﯿﻌﺖ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﯼ ﺍﺯ ﻗــﺮﺁﻥ ﻭ ﺳــﻨﺖ ﮐﻨﺪ ، ﻭ ﺍﻣﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﯾﻦ ﻭﺍﺭﺩ ﻧﺸﺪﻩ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ ، ﻭ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎﯾﯿﮑﻪ ﮔﻔﺘﻦ ” ﺻﺪﻕ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻌﻈﯿﻢ ” ﻭ ﯾﺎ ” ﺻﺪﻕ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻌﻠﯽ ﺍﻟﻌﻈﯿﻢ ” ﻧﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﺖ
ﻟﺬﺍ ﮔﻔﺘﻦ ﻫﺮ ﺩﻭﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﻤﻼﺕ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻗﺮﺍﺀﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﺑــﺪﻋﺖ ﻣﯿــﺒﺎﺷﺪ ﻭ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺮﮎ ﺷﻮﺩ .
اما آنچه که در پایان هر تلاوتی سنت است گفته شود ، که متأسفانه در بین مسلمانان بسیار غریب و ترک شده است همان دعای کفاره مجلس میباشد:
مستــحب است پس از پایان تلاوت قرآن گفته شود:
ﺳﺒْﺤَﺎﻧَﻚَ ﺍﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﻭَﺑِﺤَﻤْﺪِﻙَ ، ﻻَ ﺇِﻟَﻪَ ﺇِﻻَّ ﺃَﻧْﺖَ ، ﺃَﺳْﺘَﻐْﻔِﺮُﻙَ ﻭَﺃَﺗُﻮﺏُ ﺇِﻟَﻴْﻚَ
ترجمه: خدایا تو پاک و منزهی و حمد و ستایش مخصوص توست، هیچ معبودی جز تو نیست، از تو طلب آمرزش میکنم و به پیشگاه تو توبه می کنم.
دلیل و منبع:
ﻋَﻦْ ﻋَﺎﺋِﺸَﺔَ ، ﻗَﺎﻟَﺖْ : ﻣَﺎ ﺟَﻠَﺲَ ﺭَﺳُﻮﻝُ ﺍﻟﻠﻪِ ﺻﻠﻰ ﺍﻟﻠﻪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻣَﺠْﻠِﺴًﺎ ﻗَﻂُّ ، ﻭَﻻَ ﺗَﻼَ ﻗُﺮْﺁﻧﺎً ، ﻭَﻻَ ﺻَﻠَّﻰ ﺻَﻼَﺓً ﺇِﻻَّ ﺧَﺘَﻢَ ﺫَﻟِﻚَ ﺑِﻜَﻠِﻤَﺎﺕٍ ، ﻗَﺎﻟَﺖْ : ﻓَﻘُﻠْﺖُ : ﻳَﺎ ﺭَﺳُﻮﻝَ ﺍﻟﻠﻪِ ، ﺃَﺭَﺍﻙَ ﻣَﺎ ﺗَﺠْﻠِﺲُ ﻣَﺠْﻠِﺴﺎً ، ﻭَﻻَ ﺗَﺘْﻠُﻮ ﻗُﺮْﺁﻧًﺎ ، ﻭَﻻَ ﺗُﺼَﻠِّﻲ ﺻَﻼَﺓً ﺇِﻻَّ ﺧَﺘَﻤْﺖَ ﺑِﻬَﺆُﻻَﺀِ ﺍﻟْﻜَﻠِﻤَﺎﺕِ ؟
ﻗَﺎﻝَ : (ﻧَﻌَﻢْ ، ﻣَﻦْ ﻗَﺎﻝَ ﺧَﻴْﺮﺍً ﺧُﺘِﻢَ ﻟَﻪُ ﻃَﺎﺑَﻊٌ ﻋَﻠَﻰ ﺫَﻟِﻚَ ﺍﻟْﺨَﻴْﺮِ ، ﻭَﻣَﻦْ ﻗَﺎﻝَ ﺷَﺮّﺍً ﻛُﻦَّ ﻟَﻪُ ﻛَﻔَّﺎﺭَﺓً : ﺳُﺒْﺤَﺎﻧَﻚَ [ ﺍﻟﻠَّﻬُﻢَّ ] ﻭَﺑِﺤَﻤْﺪِﻙَ ، ﻻَ ﺇِﻟَﻪَ ﺇِﻻَّ ﺃَﻧْﺖَ ، ﺃَﺳْﺘَﻐْﻔِﺮُﻙَ ﻭَﺃَﺗُﻮﺏُ ﺇِﻟَﻴْﻚَ).
تـــرجمه:
عایشه رضی الله عنها می گوید: رسول الله صلی الله علیه و سلم در هیچ مجلسی نـــنشست و هیچ تلاوتی نکرد و هیچ نمازی نخواند مگر اینکه آن عمل را با کلماتی خاص تمام می کرد،
عایشه می گوید: گفتم یا رسول الله شما را نمی بینم که در هیچ مجلسی بنشینی و یا قرآن تلاوت کنی و یا نمازی بخوانی مگر اینکه آن کار را با این کلمات تمام می کنی؟
رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمود: بله ، کسی که (درتلاوت و مجلس و نماز) خیر گفته باشد، این خیر برایش از پی آن خیر می آید، و کسی که از او شری سر زده باشد، این کلمات کفاره اش محسوب میشود:
ﺳﺒْﺤَﺎﻧَﻚَ ﺍﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﻭَﺑِﺤَﻤْﺪِﻙَ ، ﻻَ ﺇِﻟَﻪَ ﺇِﻻَّ ﺃَﻧْﺖَ ، ﺃَﺳْﺘَﻐْﻔِﺮُﻙَ ﻭَﺃَﺗُﻮﺏُ ﺇِﻟَﻴْﻚَ
ترجمه: خدایا تو پاک و منزهی و حمد و ستایش مخصوص توست، هیچ معبودی جز تو نیست، از تو طلب آمرزش میکنم و به پیشگاه تو توبه می کنم.
ﺇﺳﻨﺎﺩﻩ ﺻﺤﻴﺢ : ﺃﺧﺮﺟﻪ ﺍﻟﻨﺴﺎﺋﻲ ﻓﻲ ” ﺍﻟﺴﻨﻦ ﺍﻟﻜﺒﺮﻯ ” ( ۹/ ۱۲۳ / ۱۰۰۶۷ ) ، ﻭﺍﻟﻄﺒﺮﺍﻧﻲ ﻓﻲ ” ﺍﻟﺪﻋﺎﺀ ” ( ﺭﻗﻢ ۱۹۱۲ ) ، ﻭﺍﻟﺴﻤﻌﺎﻧﻲ ﻓﻲ ” ﺃﺩﺏ ﺍﻹﻣﻼﺀ ﻭﺍﻻﺳﺘﻤﻼﺀ ” ( ﺹ ۷۵ ) ، ﻭﺍﺑﻦ ﻧﺎﺻﺮ ﺍﻟﺪﻳﻦ ﻓﻲ ” ﺧﺎﺗﻤﺔ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺍﻟﻤﺸﺘﺒﻪ ” ( ۹ / ۲۸۲ ) .
ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺤﺎﻓﻆ ﺍﺑﻦ ﺣﺠﺮ ﻓﻲ ” ﺍﻟﻨﻜﺖ ” ( ۲ / ۷۳۳ ) : [ ﺇﺳﻨﺎﺩﻩ ﺻﺤﻴﺢ ] ، ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺸﻴﺦ ﺍﻷﻟﺒﺎﻧﻲ ﻓﻲ ” ﺍﻟﺼﺤﻴﺤﺔ ” ( ۷/ ۴۹۵ ) : [ ﻫﺬﺍ ﺇﺳﻨﺎﺩٌ ﺻﺤﻴﺢٌ ﺃﻳﻀﺎً ﻋﻠﻰ ﺷﺮﻁ ﻣﺴﻠﻢ ] ، ﻭﻗﺎﻝ ﺍﻟﺸﻴﺦ ﻣُﻘْﺒِﻞ ﺍﻟﻮﺍﺩﻋﻲ ﻓﻲ ” ﺍﻟﺠﺎﻣﻊ ﺍﻟﺼﺤﻴﺢ ﻣﻤﺎ ﻟﻴﺲ ﻓﻲ ﺍﻟﺼﺤﻴﺤﻴﻦ ” ( ۲ / ۱۲۸ ) : [ ﻫﺬﺍ ﺣﺪﻳﺚٌ ﺻﺤﻴﺢٌ ]
همچین امام نسائی در سنن خویش بابی را برای این حدیث بنا نهاده است، تحت عنوان:
[ﻣﺎ ﺗُﺨﺘﻢ ﺑﻪ ﺗﻼﻭﺓ ﺍﻟﻘﺮﺁﻥ/ آنچه تلاوت قرآن با آن به پایان می رسد]
ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺍﻋﻠﻢ
ﻭﺻﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﻭﺳﻠﻢ ﻋﻠﯽ ﻣﺤﻤﺪ ﻭ ﻋﻠﯽ ﺁﻟﻪ ﻭ ﺍﺗﺒﺎﻋﻪ ﺍﻟﯽ ﯾﻮﻡ ﺍﻟﺪﯾﻦ
ﺳﺎﯾﺖ ﺟﺎﻣﻊ ﻓﺘﺎﻭﺍﯼ ﺍﻫﻞ ﺳﻨﺖ ﻭ ﺟﻤﺎﻋﺖ