خداوند میفرماید:
(وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَّاضِرَهٌ * إِلَىٰ رَبهَا نَاظِرَهٌ )قیامه ۲۲- ۲۳
«آرى در آن روز صورتهایى شاداب و مسرور است * و به پروردگارش مىنگرد.»
( للَّذِینَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَىٰ وَزِیَادَهٌ ( یونس ۲۶
«براى کسانى که کار نیکو کردهاند نیکویى [بهشت] و زیاده [بر آن] است.»
و خدای بزرگ دربارهی کفار میفرماید:
( کَلاَّ إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ)مطففین ۱۵
«زهى پندار که آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند.»
از آنجا که دشمنان خدا از دیدن او محروم میشوند، اولیاء و دوستان خداوند از آن برخوردار میگردند.
و در صحیحین از جریر بن عبدالله رضی الله عنه روایت است که:
به همراه پیامبر خداصلی الله علیه وسلم در مجلسی نشسته بودیم که ایشان به ماه شب چهارده نگاه انداختند و فرمودند:
«إنکم سترون ربکم عیناً کما ترون هذا لا تضامون فی رؤیته، فإن استطعتم أن لا تغلبوا علی صلاه قبل طلوع الشمس و صلاه قبل غروبها فافعلوا».[بخاری۸/۱۷۹_مسلم۲/۱۱۳]
«همانا شما خدایتان را با چشم میبینید، همانگونه که این ماه را میبینید و در دیدن آن خسته نمیشوید. پس اگر توانستید، نماز قبل از طلوع خورشید و نماز قبل از غروب آن را به جا بیاورید».
اینکه پیامبر خداصلی الله علیه وسلم فرمودند:
«همانگونه که این ماه را میبینید» در واقع نحوه دیدن خداوند را به نحوه دیدن ماه تشبیه کرده است [خود دیدن را نه آنچه که دیده میشود] و منظور تشبیه خداوند به ماه نبوده است.
همانگونه که در حدیث «وحی به شیوه تکلم خداوند» فرمودند:
«ضربت الملائکه بأجحتها خضعاناً لقوله کأنه سلسله علی صفوان»:[بخاری۸/۱۹۴]
«بالهای ملائکه در اثر خضوع و ترس در برابر شنیدن وحی الهی به لرزه درمیآیند، همانگونه که زنجیری بر صخرهای اصابت میکند».
این تشبیه، مشابهت بین نحوه شنیدن را بیان میکند نه مشابهت آنچه شنیده میشود.
زیرا خداوند برتر از آن است که در ذات و صفات حسنهی خود به یکی از مخلوقاتش تشبیه گردد و پیامبر خدا نیز بریست از اینکه کلام او بر تشبیه بین خالق و مخلوق تعبیر گردد زیرا که او آگاهترین مردم نسبت به خدای عزوجل است.
در حدیث صهیب رض الله عنه که امام مسلم آن را روایت کرده است، میفرماید:
«فیکشف الحجاب فما أعطوا شیئاً أحب إلیهم من النظر إلی ربهم عزّوجل». ثم تلا هذه الآیه: ( للَّذِینَ أَحْسَنُواْ الْحُسْنَىٰ وَزِیَادَهٌ ( یونس ۲۶
«حجاب برداشته میشود و نزد مؤمنان در بهشت هیچ نعمتی محبوبتر از دیدن خدایشان نیست. سپس پیامبر آیهی «براى کسانى که کار نیکو کردهاند نیکویى [بهشت] و زیاده [بر آن] است» را تلاوت کردند.
در این زمینه احادیث صحیح و صریحی آمده است که در شرح (سلم الوصول) چهل و پنج حدیث از آنها را که از بیشتر از سی صحابی روایت شده است، آوردهایم و هر کس که این موضوع (دیدن پروردگار توسط مؤمنین) را انکار کند، همانا کتاب خداوند و پیام پیامبران را تکذیب کرده است و از آن کسانی خواهد بود که خداوند درباره آنها میفرماید:
( کَلاَّ إِنَّهُمْ عَن رَّبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَّمَحْجُوبُونَ ( مطففین ۱۵
«زهى پندار که آنان در آن روز از پروردگارشان سخت محجوبند».
از خداوند منان خواهانیم که ما را ببخشاید و نعمت دیدن خود را به ما نیز عطا نماید. آمین.