مبنای فکر سلفیت بر پایه قواعد و اصولی است که منهج قبول اخبار و استدلال بر آن را ، در خود فراگرفته است

• مصدر بنای عقیده سلفیت کتاب الله متعال و سنت صحیح پیامبر صلی الله علیه وسلم و اجماع سلف صالح این امت می باشد .

• هر آنچه که از پیامبر صلی الله علیه وسلم صحیح باشد ، قبول آن واجب است ، هرچند اگر آن خبر صحیح ، تنها از یک نفر روایت شده باشد .

• مرجع اصلی جهت فهم معانی قرآن و سنت ، نصوص بیانگر و همچنین فهم سلف صالح این امت و ائمه و پیروان حقیقی آنان می باشد . سپس در انتها می توان نصوص مجمل کتاب و سنت را بر اساس آنچه از معانی لغات عربی صحیح است ، توضیح و تبیین نمود ، ولی نمی توان تنها به سبب وجود احتمالاتی در زبان عربی با آیات و احادیث ، معارضه نمود .

• پیامبر صلی الله علیه وسلم اصول دین را به تمامی بیان نموده است و هیچ کسی حق آن را ندارد که در دین چیزی را به وجود آورده و ادعا کند که این بدعتی حسنه در دین می باشد.

• انسان مسلمان باید به صورت قلبی و عملی ، در مقابل الله متعال و پیامبرش صلی الله علیه وسلم تسلیم باشد. پس به هیچ وجه جایز نیست که قرآن و سنت صحیح را با استدلال بر قیاس ، سلیقه ، نظرات مشایخ و حتی ائمه دین رد نمود .

• عقل سالم و صریح با نقل صحیح موافق می باشد و هیچگاه این دو با هم تعارض نخواهند یافت و اگر در این میان ، تعارض در مساله ای گمان رود ، در این هنگام باید نقل صحیح را بر عقل متقدم نمود .

• واجب است که شخص به الفاظ شرعی در علم عقیده ملتزم باشد و از الفاظ بدعی پرهیز نماید و همچنین باید در مورد معانی الفاظی که مجمل و دارای احتمال صواب و خطا هستند ، توضیح بیانگر داده شود ، هر آنچه از این الفاظ که مطابق با حق باشد ، باید با الفاظ شرعی ثابت گردد و هرآنچه که باطل است را باید رد نمود.

• عصمت در حق پیامبر صلی الله علیه وسلم ثابت می باشد ، و همچنین اجماع این امت نیز از اجتماع بر گمراهی معصوم می باشند ، اما تک تک مسلمانان به هیچ عنوان دارای عصمت نمی باشند و در خصوص هر مساله ای که ائمه و غیر آنان در مورد آن اختلاف داشته باشند را باید به کتاب الله متعال و سنت صحیح پیامبر صلی الله علیه وسلم رجوع داد ، البته در ضمن ، در حق آن دسته از مجتهدینی که به اشتباه و بر خلاف حق فتوا داده اند ، نیز عذر می آوریم.

• در میان ائمه کسانی را می توان یافت که به آنان الهام می شود ، رویای صادقه (خواب موافق با حقیقت) نیز حقیقت داشته و بخشی از نبوت به شمار می آید ، فراست و زیرکی (انسان مومن ) حق می باشد . همه این موارد به شرطی که با دین تضاد نداشته و موافق باشند ،کرامت و بشارت هستند و هیچ کدام از این موارد منبعی از منابع تشریع حکم و فراگیری عقیده به شمار نمی آید .

• شک و تشکیک در امورات دینی امری ناپسند و ناشرعی بوده ، اما مجادله به صورتی شرعی و مستدل جایز می باشد و تمامی آن مسائلی که در خصوص عدم تعمق و فکر کردن در مورد آن نهیی از جانب شریعت به صورت صحیح نقل شده باشد ، واجب است تا از آن اطاعت شود و از آن مساله دوری نموده شود . همچنین واجب است که انسان مسلمان در مساله ای که به آن علم ندارد ، بحث ننموده و در اینگونه مسائل علم را به الله متعال نسبت دهد .

• واجب است که شخص مسلمان در مساله رد ( بر مخالفان و مسائل غیر شرعی و بدعی ) از منهج وحی تبعیت بنماید ،آنچنان که در مسائل اعتقادی و قضا وقدر نیز همین امر واجب می باشد. پس نباید بدعت را بدعتی دیگر و تفریط و کم کاری را با غلو و تند روی جواب داد .

• هر آنچه در دین به وجود آید ، بدعت بوده و هر بدعتی گمراهی و هر گمراهی در آتش جهنم می باشد.

پروردگارا ما را به راه راست هدایت بفرما ، راه همان کسانی که بر آنان نعمت های خود را ارزانی بخشیده ای ، نه راه کسانی که بر آن غضب خود را قرار داده ای و نه راه گمراه هان را ، آمین .